Zeven jaar geleden kreeg Ad Verstraete (59) de diagnose parkinson. Om fit te blijven, maakt hij regelmatig lange tochten op de racefiets. Met een tocht van 200 kilometer op zaterdag 2 september hoopt hij – samen met zijn fietsvrienden – zoveel mogelijk geld in te zamelen voor een parkinsonproject. Wij spreken Ad vlak voordat hij op de pedalen stapt.
“Het begon met een groepje van drie, vier man uit Amersfoort waarmee we regelmatig op de racefiets stapten. Via via kwamen er steeds meer mannen bij en inmiddels bestaat onze groep fietsvrienden al vijftien jaar. We noemen onszelf The Blue Angels: naar het grote aantal blauwe fietsen én naar de achternaam van een van de vrienden, Engel. Ik ben heel blij dat ze met mij mee willen doen aan Bike voor Parkinson!”
Ziekte van Parkinson
“Ik ben heel open over mijn diagnose parkinson. Het werd zo’n zeven jaar geleden bij mij vastgesteld.” Eerst dacht de dokter dat Ads klachten door stress veroorzaakt werden, maar helaas bleek het de ziekte van Parkinson te zijn. “Dat was best even slikken! Aan de andere kant was ik blij dat er een verklaring voor mijn symptomen was. Als mijn hand tijdens een bespreking op werk begon te trillen, kon ik uitleggen dat ik niet zenuwachtig was, maar dat ik parkinson heb. Dat helpt. Je kunt de ziekte wel willen verbloemen, maar daar heb je niets aan.”
Van Amersfoort naar Valkenburg
“Om mij te steunen, deed de fietsgroep al vaker mee aan Bike voor Parkinson.” Met de fietstocht door de heuvels van Limburg zamelen deelnemers geld in voor ParkinsonNL. Daarmee worden mensen met parkinson ondersteund om vol in het leven te blijven staan. “Ook dit jaar stond het evenement weer op de planning. Maar nu besloten we het eens anders aan te pakken. Ik houd wel van een flinke tocht, dus stelde voor: zullen we dit jaar vanuit Amersfoort naar Valkenburg fietsen? Daar was de rest gelukkig ook enthousiast over!”
Lees verder onder de foto >
Niet snel, maar samen
Ad en zijn team vertrekken zaterdag 2 september om 6.00 uur uit Amersfoort. De tocht naar Valkenburg is zo’n 200 kilometer lang. “Het gaat ons er niet om zo snel mogelijk te zijn, maar om er als geheel goed aan te komen. Ik heb vooral last van mijn linkerarm, die trilt. Daarom is het belangrijk dat ik niet verkrampt op de fiets ga zitten, maar m’n ontspanning weet te houden. Ik vind het heel bijzonder hoe mijn fietsvrienden me op allerlei manieren steunen. Regelmatig vragen ze aan mij, maar ook aan elkaar, hoe het gaat. ‘Gaan we niet te hard? Niet te langzaam?’ Dat vind ik ontzettend mooi!”
Finish
“Als we bij de finish aankomen, zullen onze vrouwen ons opwachten. Dan gaan we met z’n alleen een hapje eten en overnachten we in Valkenburg. Ik hoop dat we een mooie, droge dag tegemoet gaan, zonder lekke banden en tegenwind. Het belangrijkste is dat we met elkaar de 200 kilometer zonder kleerscheuren halen. Dan kunnen we heel blij zijn! We zijn al een hechte groep, maar dit maakt ons nog hechter.”
Toekomst
“Ik zal niet genezen van de ziekte van Parkinson. Wel kan ik met sporten de achteruitgang vertragen. Ik weet dat ik er langzaam op achteruit zal gaan, maar ik blijf positief. Ik ga niet achter de geraniums zitten, maar blijf actief. Mijn motto is: pluk de dag, geniet zoveel mogelijk! Wat ben ik blij dat mijn fietsvrienden me daarin steunen!”
Wil je Ad en zijn fietsvrienden supporten? Dat kan door een bedrag voor hun actie te doneren of hen uit te zwaaien in de Waterspringstaart (Nieuwland), zaterdag 2 september om 6.00 uur. Benieuwd naar een eerder fietsavontuur van Ad? Lees hier hoe hij naar het noordelijkste puntje van Europa fietste!
Bron: In De Buurt