Terugblik

Ik kijk terug op een hele mooie reis / ervaring, die begon op 7 juni met allemaal mooie/ emotionele momenten. Eerst Arthur en Frits die voor de “zegening “ van de tocht zorgden. Vervolgens het afscheid van de familie. Daarna de fietsvrienden die mij verrasten bij het tunneltje bij Vathorst en bij de pont van Olst en een stukje meefietsen en tot slot Ingrid en Femke die onderweg nog even staan om samen koffie te drinken. Het eerste ontvangst op camping Het Scholtemeijer door de fam. Dekkers was ook heel bijzonder, het was een dag om nooit te vergeten!

In de eerste etappe tot aan Hirthals ontmoette ik nog andere Nederlanders (fietsers), zoals Theo en Jeanne, Cor en Tineke, Ruud en Cory en vele anderen mensen waar ik mooie gesprekken mee mocht voeren.

In de eerste etappe was er natuurlijk ook de schitterende verrassing in Gluckstad door Ingrid, Eva en Femke. Ik kon mijn ogen niet geloven toen ik ze aan de Elbe zag staan en ze het weekend met mij mee reisden. Hierdoor moest ik wel 134 km van Itzehoe naar Flensburg fietsen, maar dat was het zeker waard.

Indrukwekkend in Denemarken was het integratiekamp wat ik na een paar kilometer te hebben gefietst in Denemarken zag. Net zoals het fietsmuseum waar ik een privé rondleiding kreeg. Maar de tocht door Denemarken was ook zwaar vanwege de grote stukken onverharde weg en soms pittige klimmetjes.

Daarna met de boot over naar Noorwegen, op weg naar de Preikestole waar ik de 2e fietsdag al na 35 km een hotel opzocht omdat ik zo nat was geregend. Maar wat was het ook mooi in dit stuk, met de watervallen en de sneeuwveldjes die ik om mij heen zag vooral in het gedeelte na Tjorhom (ook op de camping in Tjorhom stond ik aan een mooie waterval). Alleen jammer dat ik op de dag naar de Preikestole toe het 2e gedeelte van de dag weer drijfnat regende. Deze dag kreeg ik 2 maal te drinken aangeboden, koffie al aan het begin van de ochtend en thee bij het opzetten van de tent en tijdens de overtocht werd er gevraagd of ik binnen in een camper wilde zitten.

De wandeling naar de Preikestole was een hele mooie wandeling, het was alleen zonde dat de Preikestole zelf net in de wolken lag, maar dat werd een beetje goed gemaakt door de spectaculaire landing van de reddingshelikopter.

Hierna ging ik door naar Stavanger, waar ik in de schuilhut overnachtte samen met 2 jonge Duitsers en een Peter, Gerdien en Marten uit Scherpenzeel ontmoette. Onderweg naar Stavanger liet ik in Sandnes mijn ketting spannen en kocht ik een goed maar duur regenjack.

Het volgende stuk ging ik eerst met de boot naar Bergen, wat een mooie tocht is. Bergen uit fietsen was een beproeving vanwege de vele kleine zeer steile klimmetjes en het was die dag heel erg warm. Toen ik ’s avonds naar huis belde zei ik als dit tekenend is voor de rest van de tocht dan wordt het wel heel zwaar. Gelukkig was dat niet het geval en werd het stijgingspercentage na deze dag normaler. Het was wel weer een dag dat ik bij aankomst een biertje kreeg aangeboden.

De dagen erna is het volop geniet van de watervallen, de schitterende omgeving met verschillende weersomstandigheden en idyllische kampeerplekken, grote hoge bruggen en de eerste lange tunnel. Ook zijn er steeds betere keukens waardoor het koken en eten een stuk aangenamer wordt.

Dan ga ik naar Alesund om een rustdag te houden, echter voordat ik in Alesund kom neem ik de verkeerde boot, waardoor ik een heen en weertje heb op de boot naar Salesund. In Alesund neem ik een rustdag en beklim ik de berg Aksla en ontmoet daar Lianne en Frans, waar ik een mooi gesprek mee voer en gezellig koffie drink. Ik wandel door Alesund en neem de volgende dag de boot naar Hamnsund.

Inmiddels zijn we het streef bedrag van € 10.000 gepasseerd een ongelofelijk bedrag maar er kan nog altijd meer bij! Ik fiets de mooie route naar Molde waardoor ik op de helft van mijn reis naar de Noordkaap kom. In Molde op de camping krijg ik van een Noor een biertje omdat hij het ongelofelijk vindt wat ik op de fiets doe. In Molde heb ik een mooie plek aan aan het water maar als ik achterom kijk zie ik alleen campers.

Dag 26 is de natste van allemaal, ik fiets 75 km door de regen naar Tingvoll, waardoor ik de dag erna extra kilometers moet maken om op planning te blijven. Ook de dagen erna wordt er veel regen voorspeld en om niet in de regen te fietsen en extra rust in te kunnen plannen neem ik een dag later de trein van Trondheim naar Steinkjer. Weer een hele andere uitdaging, want hoe krijg je een bepakte fiets drie treden omhoog met een bocht de trein in?…

Voordat ik in Trondheim aankom ontmoet ik een Zwitsers gezin dat ook op weg is naar de Noordkaap. Ze hebben hun huis verkocht, wonen in een camper wonen en maken in de zomer grote fietstochten.
In Steinkjer wordt ik bij aankomst weer verwent, door een Nederlander met een kop koffie als ik mijn tent opzet.

De volgende dag fiets ik naar Namsos, onderweg ontmoet ik Jacob en zijn broer. Jacob is op de fiets en zijn broer op de motor. Ik fiets met Jacob die dag een stuk op. In Namsos overleg ik met Ingrid en Femke en besluit om ook nog een extra stap te maken door met de boot naar Gutvik te gaan (Hierdoor krijg ik extra ruimte in de planning). Vanaf Gutvik moet ik dan nog wel 19 km fietsen naar de damping in Kjelleidet, in de regen over een weg die geasfalteerd moet worden en dus grotendeels uit gravel bestaat. Op deze camping maak ik kennis met muggen maar ook met Elly en Dion die ik later op mijn tocht nogmaals zal tegen komen.

In dit gedeelte van de tocht zitten veel boten en in het algemeen kom ik steeds mooi op tijd bij de boot aan. De omgeving/ natuur is divers maar wel erg mooi. Een paar dagen later ontmoet ik Jacob en zijn broer weer ’s avonds op de camping in Tjotta. Op deze camping heb ik s avonds ook nog een mooi gesprek met 2 dames uit Bergen (N).

De volgende dag fiets ik eerst weer een stuk op met Jacob. Na ca. 35 km neem ik pauze en fietst Jacob door. Na de pauze volgt een grote brug die ik over moet (de dagen erna volgen nog meer van dit soort grote bruggen met een stijgingspercentage van 6% gemiddeld). In de middag begint het te regenen en krijg ik 5 km voor de boot naar Nesna een klapband. Gelukkig krijg ik een lift van een Franse familie met een busje die mij naar de boot brengen. In de wachtruimte doe ik een andere binnenband in mijn achterwiel en daarna kan ik lopend de boot op en lopend naar de camping waar ik een kamer neem.
Vanuit Nederland helpt Femke mij met het vinden van een fietsenmaker die ik per boot kan bereiken de volgende dag.

Op deze boot ontmoet ik de dames uit Bergen weer en we praten weer gezellig verder. Hierdoor ben ik wel te laat om een foto te maken op het moment dat we de poolcirkel passeren. Bij de fietsenmaker in Ornes komt er een nieuwe binnen en buitenband op het achterwiel en kan ik weer verder.

Via Strovik en Saltstraumen fiets ik in de dagen erna naar Bodo. In Saltstraumen heb ik nog een korte ontmoeting met Jacob. In Bodo neem ik de boot naar de Lofoten (Moskeness) en daar ontmoet ik Elly en Dion weer. De dagen erna zullen we elkaar regelmatig tegenkomen.

De aankomst op de Lofoten is schitterend, wat is het mooi om daar te fietsen. Op de camping in Ramberg waait het wel heel erg hard en ben ik blij dat ik een goede tent heb.
De volgende daag heb ik een bijzondere boot (een visserboot) die er voor zorgt dat de fietsers niet door een tunnel hoeven. Een schitterende boot tocht die ik samen met Elly en Dion maak maar ook met een Zwitserse studente die ik in Kjelleidet ook al had ontmoet.

De dagen erna fiets ik via Lungvear en Stormarknes, naar Stave, onder verschillende weersomstandigheden. Ik kom nat aan in Stave, maar helaas is daar geen hut beschikbaar. Dus ik zet mijn tent in de regen op. Gelukkig is hier ook een goede keuken waar ik droog kan zitten. Helaas regent het de volgende dag ook hard en dus besluit ik een dag langer in Stave te blijven, en kan ik voor die nacht wel een hut krijgen.

Vanaf Stave is het maar een klein stukje naar Andeness waar ik walvissen ga kijken. Ik zie ca. 15 orka’s, wat een ervaring!

Vanwege het slechte weer blijf ik een dag langer in Andeness. Dit kan omdat ik de route aanpas en niet meer over Tromso ga. De weg over het eiland Senja naar Tromso is afgesloten waardoor ik moet om fietsen als ik naar Tromso wil. Door de route te verleggen kan ik ook gebruik maken van het aanbod van Jan Poots om bij hem te overnachten in Nordkjosbotn. Het was een zeer aangenaam verblijf en Jan heeft mij ook nog rots tekeningen laten zien. Een dag later komt Jan zelfs mijn bril nabrengen die ik bij hem heb laten liggen.

Via de Kvaenangsfjellet ga ik naar Badderen, een mooie maar door de weersomstandigheden zware klim om daarna via Langfjordbotn naar Alta te gaan. In Alta moet ik op zoek naar een nieuwe buitenband omdat de huidige band de zelfde slijtage vertoont als de band waar ik een klapband mee kreeg. Na veel omzwervingen vind ik een nieuwe band.

Na Alta kom ik in het toendra landschap waar het door de wind koud aanvoelt. Zeker op ruim 400 meter hoogte. De camping voor die dag ligt in Kvalsund. Daar hoor ik dat de camping die ik als volgende overnachtingsplaats in mijn gedachte heb geen tent plaatsen meer heeft. Ik besluit een alternatief plan in te zetten. Ik weet dat Hans, die mij met de auto ophaalt op de Noordkaap, die dag dezelfde route rijdt als ik. Ik overleg met Hans ’s ochtends voor vertrek en hij zodra hij mij tegen komt zal hij mijn spullen mee nemen.

Ik vertrek die ochtend bewust vroeg om zo veel mogelijk kilometers te hebben gemaakt. Het eerste stuk is weer toendra vlakte, maar daarna komt een hele mooie kustweg. Na ca. 55 km als ik sta te lunchen komt Hans er aan. We besluiten om mijn bagage in de auto te doen en dat ik zo ver mogelijk door fiets.
Tussentijds wacht Hans op mij om te horen of ik afstap en met de auto naar de camping in Skipsfjorden ga of door fiets. Uiteindelijk fiets ik de hele route en krijg ik in de laatste 5 km ook nog regen.

Maar de volgende dag als ik naar de Noordkaap fiets is het schitterend weer en kunnen we mooie foto’s maken en zijn we goed zichtbaar op de webcam. De route naar de Noordkaap bevat wel enkele pittige klimmen maar het is er zo mooi dat het vanzelf gaat.

Omdat het later die dag gaat regenen en er regen voor de komende dagen is voorspeld beginnen we na een korte wandeling aan de terugweg met de auto. Zaterdag 30 juli ben ik na 55 dagen weer thuis en ka ik terug kijken op een hele mooie geslaagde reis.

Via diverse kanalen zijn er enkele vragen gesteld die ik hieronder zal beantwoorden.

Heb je tijdens je reis aan opgeven/ omkeren gedacht?
Dat heb ik niet gehad, ik heb wel naar mogelijkheden gekeken om de reis aan te passen zoals ik met de trein en boot heb gedaan op zwaardere momenten.

Staat er al een nieuwe uitdaging op het programma?
Zo’n uitdaging als deze reis staat er niet op het programma. Wel hoop ik volgend jaar weer met mijn fietsvrienden een week mooie cols in de Alpen te fietsen, wat op zich ook een uitdaging is.

Heb je erg veel last van de Parkinson tijdens je reis gehad?
Bij mij uit de Parkinson zich vooral in tremor in mijn linker arm (trillingen). Tijdens mijn reis waren de klachten in het algemeen minder. Ik was zo lekker ontspannen. Echter bij een brug, smal, steil, veel verkeer dan werden de tremors erger en moest ik mijn hand ook anders op mijn stuur zetten. Toen ik mijn zadel verzet heb, heb ik ook na een paar dagen mijn stuur aangepast. Ik kreeg een slapende hand wat door mijn stuur aanpassing verholpen werd.

Wat heb je voor deze tocht getraind?
Ik fiets normaal jaarlijks al 5 a 6 duizend km op racefiets en mtb, dus deze basis is er al. Daarnaast fiets ik ook jaarlijks een week in de Alpen als onderdeel van mijn basis/fietservaring. Ook ga ik twee maal in de week naar de sportschool, in het kader van sporten is goed en kan de Parkinson vertragen. Ingrid en ik zijn in het verleden ook diverse malen op fietsvakantie geweest, wat ook weer een basis vormt. Wat ik anders /extra heb gedaan is dat ik in het voorjaar meer mijn vakantiefiets gepakt i.p.v. mijn racefiets en die regelmatig alvast met bagage volgehangen tijdens een fietstocht. Om weer even te wennen aan het gewicht op de fiets en te ervaren dat het een stuk zwaarder fietst. En natuurlijk heb ik het trainingsweekend met Hans en in mijn eentje gedaan.

Wat heeft deze tocht met je lijf gedaan.
Ondanks dat ik mij aan de voedingsadviezen van Femke ( die hiervoor heeft gestudeerd) heb gehouden en volgens mij zelfs nog meer heb gegeten, ben ik 6 kilo afgevallen. Femke had berekend dat ik ongeveer 5 kilo zou afvallen als ik ca. 4000 kcal per dag zou eten, dus dit komt redelijk overeen.
Daarnaast merk ik dat de spierkracht in mijn armen en buik minder is geworden omdat ik tijdens mijn reis geen oefeningen voor mijn armen en buik heb gedaan. Deze week ben ik dus gelijk weer naar Fittness House Nieuwland gegaan om hier weer aan te werken.
Daarnaast heb ik een slijmbeurs ontsteking opgelopen aan mijn rechter ellenboog. De huisarts noemde het een studenten ellenboog en kon niet verklaren waardoor die tijdens deze reis is ontstaan. Gelukkig heb ik hier niet al te veel last van.

Dit was dan echt mijn laatste stuk en ik wil nogmaals mijn dank uitspreken. Om te beginnen Ingrid die 2 jaar geleden zei dan moet je de reis nu gaan maken en mij continu gesteund heeft in het maken van de plannen maar ook tijdens mijn reis.
Mijn dochters Eva en Femke die mij op diverse manieren geholpen hebben, o.a. met het opzetten van de acties en het hele social media gebeuren.
Hans voor het feit dat hij mij is komen ophalen in Noorwegen en voor onze mooie vriendschap.
Alfons voor het opzetten van de website.
En natuurlijk alle donateurs want jullie hebben er voor gezorgd dat er een gigantisch bedrag beschikbaar is gekomen voor onderzoek op het gebied van Parkinson. Helaas kan ik niet iedereen persoonlijk bedanken voor zijn donatie maar via deze weg wil ik nogmaals iedereen bedanken voor zijn bijdrage.
Inmiddels zijn we zelfs in de buurt van de € 12.000 gekomen, misschien gaan we dat nog halen.

Tenslotte wil ik iedereen bedanken voor alle reacties op welke manier dan ook, dit zijn er zoveel geweest dat ik helaas niet kon reageren op alle reacties want dan was ik niet aan fietsen toegekomen!

Heb je naar aanleiding van mijn reis vragen over hoe ik het aangepakt heb of hoe ik om ga met mijn Parkinson stuur dan gerust een mail naar !

Leef je droom. Zorg dat het glas half vol blijft en blijf altijd op zoek naar een uitdaging, hoe klein dan ook.