Dag 6

Om ca 7.15 staan we op en gaan we op het gemakje opruimen en een ontbijt maken. Het is alweer de laatste dag dat Ingrid, Eva en Femke er zijn. Toch iets heel bijzonders. Na het ontbijt de tassen op de fiets en iets over negenen ga ik op pad. Het is even zoeken om op de juiste weg te komen die leidt naar mijn route, maar ik heb al snel door waar ik heen moet en na 4 km zit ik weer op mijn route. Om 9.45 sta ik al bij de grens met Denemarken. Even snel een foto en weer verder.

Een paar kilometer verder kom ik bij een hek met een wachttoren. Ik lees het bord dat er staat en kijk in mijn route beschrijving. Mijn fietsroute gaat over een interneringskamp uit 1944, wat nog steeds in zeer goede staat is. Ik fiets het terrein op en het is erg indrukwekkend. De barakken en de wachttorens die er staan. Vooral als je dan leest dat er 12.000 vooral politieke gevangenen hebben gezeten, ik vraag me af hoe dan en waarom? Nu worden de gebouwen gebruikt voor bos en natuurcursussen. Maar er is ook een rode kruis museum en een expositie van amnesty International. Het gehele terrein is vrij toegankelijk en zeker bijzonder om te bezoeken! (Video).

In het plaatsje Kiplev ben ik denk iets te vroeg of misschien wel juist op tijd… Ik zie mensen langs de kant van de weg zitten/staan te wachten. Ze juichen helaas niet voor mij er zal vast iets anders gaan plaatsvinden. In de verte hoor ik volgens mij een muziekkorps, dus dat zal het wel zijn. Als ik het plaatsje verlaat kom ik op een stuk onverharde weg, ik denk dat het tussen 2 wegen een stukje van een paar honderd meter is, maar dat was zeker niet waar! Het is iets langer: ca. 9 km. Wat voor een lager tempo zorgt en de kleine klimmetjes iets zwaarder maken. Het landschap is wel afwisselend en dat maakt het wel leuk.

In Rødekro zijn Ingrid, Eva en Femke om nog een keer samen koffie te drinken. We eten er een gebakje bij en dan wordt het tijd om weer afscheid te nemen, wat natuurlijk niet makkelijk is na de mooie verrassing. Op het gemak fiets ik verder en in Øster Løgum zie ik een bijzondere kerk. Even verderop staat er een 1,5 meter hoge runensteen. Al in het jaar 900 is er een naam in gebeiteld: Hærulf. De steen is in 1864 hier weggehaald en in Potsdam terechtgekomen, maar sinds 1952 staat hij weer op deze plek.

Even verderop zie ik dat er een aantal geocaches in dit stuk liggen en ik besluit er vandaag 2 te loggen, als inhaalslag van de vorige dagen toen het niet gelukt is. Dan wordt het toch eens tijd om te gaan lunchen. Ik ga op zoek naar een bankje, maar omdat ik die niet vind wordt het een mooie grote platte steen.

De route na de lunch heeft ook nog een aantal onverharde stukken waardoor ik aan het einde van de rit schat dat ik vandaag 20 km onverharde wegen had, van de in totaal 85 km. De omgeving is ook iets eentoniger het laatste stuk, maar om 16.30 ben ik op de camping. Aan 2 mensen (Duitse wandelaars) die aan een picknicktafel zitten vraag ik of dit het trekkersveld is en hoe het aanmelden werkt. Zij wisten het ook niet goed en dachten dat je de eigenaar moest bellen. Ik besluit eerst mijn tent op te gaan zetten en dat ik mij later wel aan meld. Bij de douche kom ik er achter dat je hier muntjes voor nodig hebt dus het wordt een koude douche. In de tussentijd is er nog een echtpaar op de fiets aangekomen. En staan we gezellig met 3 tentjes op veldje. Gelukkig is er wel warm water bij de afwasbakken zodat ik wel even gemakkelijk mijn kleren kan wassen. Tijdens het wassen van de kleding maak ik met het echtpaar op de fiets een praatje. De man vraagt aan mij hoe het zit met aanmelden en ik geef aan het ook niet echt te weten. Hij schiet 2 langs lopende mensen aan. Die vertellen dat de eigenaar morgen om 10 uur komt. Voor ons natuurlijk te laat, maar we kunnen ook bij hun betalen, € 10 p.p.

Na het wassen besluit ik om mijn verhaaltje te gaan schrijven, ik moet immers nog een dag inhalen. Het waait stevig en dat maakt het fris en niet lekker voor de tent, dus ik ben maar in mijn tentje gaan zitten. Om 19.00 besluit ik eten te gaan maken. Er is hier een keukentje waar ik kan koken, dus dat is fijn. Het Nederlandse echtpaar is ook aan het koken en we wisselen informatie uit over de route. Zij komen uit het noorden waar ik heen ga en omgekeerd. Zij hebben er al 2.000 km op zitten. Ze komen uit het zuiden van Nederland en zijn via Berlijn naar Denemarken gefietst. Het eten klaarmaken is voor mij gemakkelijk, ik heb wraps met een blikje Mexicaanse mix waar bonen en vlees in moet zitten en sla en geraspte kaas. Ik maak het blikje warm en verwarm de wraps in de magnetron die er staat. Vervolgens ga ik bij de tent eten. Het blikje blijkt meer saus dan andere ingrediënten te bevatten dus een tegenvaller. Na de afwas wilde ik eigenlijk in mijn tent uit de wind gaan zitten, maar eerst wil ik nog even mijn skyr uit de koelkast in de keuken halen. De Duitse wandelaars zitten nu daar aan de picknick tafel en we raken aan de praat over wandelen, fietsen en Parkinson, de dame werkt in een kliniek waar ze mensen begeleiden die problemen hebben met de juiste dosering van hun medicatie. Erg leuk om zo met andere mensen te kunnen kletsen!

Om 9 uur kruip ik dan toch mijn tent in om het verslag af te maken van dag 5 en maak ik een begin met dit verhaal. Als ik om 10.30 ga slapen hoor ik druppels vallen en val lekker in slaap.