Dag 50 – de Noordkaap

Na een nacht met veel regen is het onder de ochtend droog geworden en het zonnetje begint zelfs de schijnen. Ik hoor om ca 6.30 dat er leven is bij de tent van Hans en ik begin ook een beetje met opruimen. Daarna ga ik me wassen en kleding van gisteren uit het washok halen. Op mijn broek na is alles droog, dus die hang ik nog even in de zon aan mijn stuur. Ik ga me dan klaar maken voor het eind doel van reis. We ontbijten in de keukenruimte en pakken daarna de tenten in. Om iets voor negen ben ik klaar om naar de Noordkaap te fietsen. Omdat het zo mooi weer is vertrek ik in mijn korte broek en zonder armstukken. Hans maakt foto’s en een filmpje van mijn vertrek. Ik mag gelijk vol aan de bak de eerste 4 km met 8%. Maar het er zo mooi en als ik de eerste bocht om ga kijk ik terug op waar ik vandaan ben gekomen en stop ik even om een foto te maken. Om daarna snel weer op de fiets te gaan. De klim is goed te doen, o.a. doordat mijn bagage bij hans in de auto zit, waardoor ik ca 30 kilo minder mee sjouw.

Hans staat regelmatig onderweg om foto’s te maken en het gaat als een speer! In de afdaling is er alleen zoveel zijwind dat ik mijn snelheid naar beneden moet brengen. Als ik halverwege Hans weer ontmoet eet ik een banaan en zie ik dat Hans gezelschap heeft van een Fransman die stond te liften en met Hans mee gaat naar de Noordkaap. We maken een praatje met z’n drieën en ik ga weer verder. Ik mag gelijk weer vol aan de bak. Het volgende stuk is volgens de route beschrijving 4 km klimmen met 8 % gemiddeld. Ik zie echter op mijn teller een groot deel van tijd een % van 9 of hoger. Ik vergelijk dit met de col de la Bonnete die ik een paar jaar geleden op de racefiets heb gedaan. Wat ook een schitterende klim is!

Na deze klim gaat het op en neer waarbij het dan nog net even weer pittig is met 9% erin. Het laatst stuk is tevens mijn moment van overdenken en mijn eigen moment. Het liefst laat ik de fiets uitrollen naar de Noordkaap om even in mezelf te blijven. Maar ik moet de laatste 500 meter toch weer omhoog en schakel terug naar de dag en fiets het laatste stuk. Bij de parkeerplaats staat Hans en we omhelzen elkaar. Samen gaan we naar de auto en hangen de fietstassen aan de fiets en maken ons op naarste monument te gaan. Het is dan nog voor elven, dus ruim op tijd voor de mensen die thuis mee kijken.

Bij het monument raken we al heel snel in gesprek met een Nederlands echtpaar die foto’s van ons maken terwijl we het flesje champagne, wat Hans heeft meegenomen, ontkurken en de glaasjes, die Hans ook heeft meegenomen, vullen. Iets wat eigenlijk in een land waar het alcoholbeleid zo streng is niet mag, maar dat bedenken wij ons pas later, als wij mensen er van op zien kijken. Bij de wereldbol proosten we op het feit dat ik het gehaald heb. Daarna maken we nog diverse foto’s, o.a. met de fiets bij de wereldbol, wel een klusje om de bepakte fiets het trapje op te krijgen. Ook maken we een filmpje dat ik er omheen fiets. Ondertussen komen via Whatsapp de eerste reacties al binnen.

Achter het monument aan het hek heeft Hans de banner die hij gemaakt had voor bij de pont van Olst in aangepaste vorm opgehangen. Er staat nu op: Ad op de Noordkaap. Dit alles zorgt voor veel gesprekken met diverse mensen uit allerlei landen. Ondertussen maakt Hans nog voor diverse mensen foto’s terwijl ze voor de wereldbol staan o.a. Van een Nederlands gezin. Ondertussen blijven de reacties binnen komen, gewoon te veel om iedereen hiervoor persoonlijk te bedanken. Daarom even op deze manier allemaal bedankt!

Ik krijg van Ariane nog even de tip om de geocache niet te vergeten en even na 12 uur lopen we naar de geocache om die te loggen. Daarna gaan we naar de auto. Waar ik mij omkleed en alles in de auto stop en de fiets op de drager. Daarna eten we een boterham en lopen nog even langs het souvenirs winkeltje. Ook bekijken we nog het monument van childeren of the world. Een project dat gestart is in 1988. 7 kinderen uit verschillende landen/ werelddelen kwamen een week samen. Dit project is bedacht door om kinderen een langdurende ervaring van jeugdigheid, samenwerken en vreugde te geven. Elk jaar komen in juni nog 7 kinderen een week bij een om op de manier steun te geven aan kinderen overal op de wereld.

Hierna gaan we naar de auto en rijden we naar Kirkeporten. Hier vind je aan het fjord een boog, een mooi natuurverschijnsel. Het is een mooie wandeling er naar toe en doordat het zulk lekker weer is levert deze wandeling wel een nat shirt op van het zweet. Gelukkig heeft Hans een tasje met extra kleren voor de terugweg meegenomen.

We hadden ’s ochtends al besloten om vanmiddag een eerste stukje naar huis te rijden, aangezien er in het noorden in de loop van de middag regen wordt voorspeld tot en met donderdag en dan heeft het ook geen zin om te blijven want de midzomernachtzon gaan we dan ook niet zien.

Het eerste gedeelte van de terug weg is gelijk aan de weg die ik gefietst heb. Doordat je nu niet bezig bent met fietsen kan je er heel anders naar kijken en daarnaast zie je het anders omdat je de andere kant op kijkt. Ook merk je dat tijdens het auto rijden de rendieren nog lastiger zijn dan op de fiets. In eens staan ze voor de auto en maken ze onverwachte schijnbewegingen.

Het doel van vandaag wordt om terug te rijden naar Alta, in eerste instantie om naar een camping daar te gaan. Maar als we de weersverwachting van Alta zien, zware regenval in avond, nacht en morgen, gaan we op zoek naar een alternatief. Alle hutten zitten vol maar uiteindelijk vind ik een betaalbare hotelkamer met ontbijt in het centrum van Alta.

Alta is een plaatsje dat ik ken vanwege het zoeken naar een fietsband afgelopen zaterdag. Gezien de omvang van het centrum ligt het hotel dicht bij de winkels waar ik geweest ben. We komen daar om een uur of 6 aan, verfrissen ons en gaan op zoek naar een restaurant wat we binnen 2 minuten vinden. We nemen er plaats op het terras. Het is dan wel bewolkt maar nog lekker om buiten te zitten. Als we het eten op hebben en gaan nadenken over het dessert begint het te regenen. Wij blijven buiten onder het zonnescherm zitten, maar als het dessert gebracht wordt gaan we toch maar naar binnen.

Als ik s avonds mijn bed zie val ik snel in slaap, terwijl ik eigenlijk mijn dag nog wilde overpeinzen. Dat komt de komende dagen dan maar in de auto.

De komende dagen wil ik onderweg ook kijken of ik nog wat verhalen kan schrijven en het lijkt mij leuk om daarin jullie vragen te beantwoorden. Dus heb jij een vraag voor mij, dit mag over mijn reis zijn, over de Parkinson, over het kamperen, alles, laat het me dan vooral weten in de reacties, op Facebook of Instagram of in een mailtje naar .