Dag 42

Na een onrustige nacht kijk ik om 5.57 op mijn telefoon. Dat is mooi dan kan ik gelijk mijn wekker van 6 uur uitzetten. Ik wilde niet te laat opstaan want het zou om ongeveer 7 uur weer gaan regenen. Dus ik ga snel eerst alles opruimen en de tent afbreken. Als alles in de tassen zit ga ik mij wassen en daarna stop ik ook mijn toilettas in mijn fietstas. Dan rij ik mijn beladen fiets onder het afdak bij de gezamenlijke ruimte en haal de tas met eten er af en neem die mee naar binnen en maak koffie en mijn ontbijt. Dan komt er een dame binnen die ook op de fiets is en dezelfde gedachte had als ik. Ze komt uit Tallin.

Voordat ik naar de boot fiets ga ik even langs de supermarkt voor broodjes want onderweg kom ik vandaag niet veel tegen. De totale afstand voor vandaag is 108 km waarvan 35 km met de boot. In de regen fiets ik naar de boot. Daar ben ik mooi op tijd, een paar minuten wachten en ik mag de boot al op.

Als ik een plekje zoek zie ik dat er al een ouder man zit en ik neem het zitje daarvoor. Na een paar minuten vraagt hij of ik Parkinson heb, vanwege mijn fietsshirt. Ik zeg dat dat inderdaad het geval is. Hij vertelt dat zijn vrouw ook Parkinson had maar inmiddels is overleden aan een longziekte. Hij zet zich als vrijwilliger in bij de plaatselijke Parkinson vereniging in zijn woonplaats in Innsbruck. Ik vraag hem of hij ook op de fiets is en hij zegt ja. Hij was nu 47 dagen onderweg naar de Noordkaap. Ik heb het niet gevraagd maar ik vermoed dat hij ver in de 70 is maar het kan ouder zijn. We praten nog wat verder en dan blijkt dat we niet handig zitten om verder te praten want de overige passagiers komen er ook aan en schuiven bij de zitjes aan waardoor ons gesprek snel is afgelopen. Bij mij komt er een Duits echtpaar zitten en daar praat ik groot deel van de overtocht mee. Doordat de ramen zo beslagen zijn is er bijna geen zicht naar buiten. Het lijkt droog maar als ik van de boot af ga blijkt het toch te regenen, niet hard maar toch. Ik heb mijn regenjas al aan en besluit na een paar honderd meter om ook mijn overschoenen aan te doen. Inmiddels zijn de meeste auto’s voorbij en kan ik rustig fietsen. Dan zie ik een weg omhoog lopen maar dat past niet bij het idee die ik bij de route heb. Ik zou pas na een km of 25 een grote klim hebben. Het blijkt gelukkig een afslag te zijn en ik ga de andere kant op een brug over en een tunnel in.

Voor de tunnel trek ik mijn veiligheidsvestje aan en wordt ingehaald door de Oostenrijker. Als ik de tunnel in wil fietsen zie ik nog een bord voor fietsers. Ik keer om om hem goed te lezen en er staat dat ik op een knop moet drukken, dus dat doe ik dan maar. De tunnel loopt licht omhoog, waardoor ik langer in de tunnel ben dan ik eigenlijk wil.

Ik hoop dat als ik aan de andere kant van de tunnel ben het droog is maar helaas. Ondanks de regen is er heel goed zicht en kan ik goed van de omgeving genieten. Op de weg is het ook niet echt druk. In het stuk tussen Gryllefjord en Finnsnes zijn niet echt veel gehuchtjes. Wat je vooral verborgen ziet liggen zijn vakantiehuisjes en dan zie je op een vreemde plek een auto langs de kant staan. Vaak moet er dan wel een stuk gewandeld worden naar het vakantiehuisje.

Na een km of 15 wordt het dan eindelijk droog. Omdat er nergens echte parkeerplaatsen zijn of picknicktafels lunch ik staande bij mijn fiets en vraag aan Femke of zij kan zien of er ook nog hutten vrij zijn op de camping. Helaas kan ze dat niet zien en besluit ik te bellen. Ik ben namelijk verkouden en het lijkt mij goed om de komende 2 dagen niet in de tent te slapen. Misschien ben ik er dan vanaf. Al weet ik dat die kans klein is door steeds in de regenjas te fietsen zweet ik namelijk nog meer en eigenlijk wil je dan van jas wisselen, maar dan krijg je het in eerste instantie weer koud van het zweet 😥. Geen ideale situatie dus.

Het klim werk valt vandaag wel mee en gaat lekker ondanks de verkoudheid. Er komt een lange afdaling achter aan wat er voor zorgt dat ik eerder in Finnsnes ben dan verwacht. Al wacht er bij de binnenkomst van het plaatsje een grote brug die ik natuurlijk over moet.

Vlak na de brug doe ik boodschappen en fiets door naar de camping. Waar ik geen hut heb maar wel een kamer heb kunnen regelen. Daar aangekomen moet ik even de eigenaar bellen en na 15 minuten is hij er en kan ik naar mijn kamer. Ik ben de enigste die een kamer heeft gehuurd en hoef in het keukentje dan ook met niemand rekening te houden. Ik douche, was en ga vast voor het eten een deel van het verslag schrijven zodat het vandaag niet zo laat wordt. Tussendoor bel ik met thuis en maak ik mijn eten klaar. Dan kan ik vanavond om20.45 mijn verslag afsluiten.

Morgen overnacht ik bij Jan. Dus ga er vanuit dat het verslag overmorgen er later of pas de volgende dag er is!