Dag 32

Voor de verandering ben ik weer eens vroeg wakker. Ik kijk op de telefoon en denk dat het 6 uur is en probeer nog even te slapen. Als ik 10 minuten later weer kijk is het 10 over 5, voor mijn gevoel had ik wel even geslapen, dus waarschijnlijk de keer daarvoor niet goed gekeken. Ik probeer weer te slapen maar dat lukt niet echt meer, dus ga ik om 6 uur maar de krant lezen. Om half 7 ga ik mijn slaapspullen inpakken. Het is op dat moment droog. Ik ruim zoveel mogelijk op, ga me wassen en eten en dan ga ik de tent inpakken. Op dat moment begint het natuurlijk net een beetje te regenen, dus snel regenjas aan en de tent in zijn zak en alles op de fiets. Als ik nog even water pak zijn Jacob en zijn broer ook net klaar met het ontbijt en maken zich tevens op om te vertrekken. Ik ga vast op pad.

Het eerste stuk fietst weer lekker, ik ga iets naar beneden, heb wind in de rug en het is nagenoeg droog. Dus wel regenjack aan maar geen broek. Na ca. 5 km komt Jacob naast mij fietsen en we fietsen gezellig samen verder. Zo af en toe gaat het harder regenen, maar dat is vaak van korte duur, dus nog steeds geen regenbroek nodig. Bij een plaatsje wordt het drukker op de weg, maar gelukkig nemen wij het fietspad, dat draait echter ineens van de weg af en we moeten een klein stukje omrijden. Op ca. 35 km begin ik trek te krijgen en zeg tegen Jacob dat ik bij de eerst volgende parkeerplaats stop om wat te eten. Omdat Jacob een grote afstand vandaag wil afleggen gaat hij door. De parkeerplaats is aan het begin van de Helgaland brug, een knap staaltje bruggenbouwkunst. Ik probeer een foto te maken zodat het duidelijk is hoe hij loopt, maar dit valt nog niet mee. Als ik weer verder ga, moet ik 1 km klimmen met een gemiddeld stijgingspercentage van 6% om op de brug te komen.

Als ik bovenop de brug ben zie ik een soort stoepje aan de andere kant van de weg. Ik vraag mij af of ze dat als fietspad hadden bedacht. Dan hadden ze dat duidelijker moeten aangeven. Nu moeten auto’s inhouden als ze mij willen passeren. Dan komt er een groep motoren langs en van af de andere kant een oude Dodge/Chevrolet. De oude auto begint ineens te slingeren. Ik houd in en ga nog meer naar rechts. De auto schiet het verhoogde paadje op en komt daar tot stil stand. Na enige ogenblikken rijdt hij weer weg, maar wat ben ik blij dat ik niet op dat stoepje ben gaan fietsen! Ik rij snel door en maak aan de andere kant van de brug nog een foto. Dan ga ik weer verder. Een tiental km verder zie ik ineens staan dat de supermarkt, die er volgens mijn routeboek niet is, koffie heeft en ik ga er naar toe. Ik zie ook dat er een kapper is en vraag of ik zonder afspraak terecht kan. Dat kan niet dus dan maar alleen koffie drinken met een soort tompouce.

Als ik weer buiten kom, regent het weer. Ik zit te twijfelen of ik mijn regenbroek zal aantrekken. Eigenlijk was het me zonder die broek zo goed bevallen dat ik hem uitlaat. Het eerste stuk valt het dan nog wel mee maar een paar km verder gaat het harder regenen en heb ik spijt dat ik mijn regenbroek niet aan heb gedaan. Ik begin ook wel weer trek te krijgen, maar ja geen bushokje in de buurt. Dan maar bij de boot het is minder dan 10 km om er te komen. Wel even eerst een stukje klimmen. Ik hoor dat er wat gaat aanlopen aan mijn fiets en denk dat het door de regen komt. Ik denk daar kijk ik zo bij de boot wel naar. Dan ga ik afdalen, dit doe ik vanwege het slechte weer heel rustig. Gelukkig maar want dan ineens hoor ik “psssstttt”, waarschijnlijk een klapband. Door mijn lage snelheid val ik niet en kan ik de fiets aan de kant zetten. Wat nu… Een klapband betekent een kapotte buitenband en die heb ik niet bij me, maar ik zie niets aan de band. Voor mijn reis had ik via Komoot een verzekering afgesloten, met daarbij een pechonderweg module die overal van toepassing is, dus die maar bellen. Na veel wachten kom ik bij een Belgische alarmcentrale uit. Na eerst een lange tijd al mijn gegevens te hebben door gegeven zegt de medewerker dat het wel 2 uur kan duren voor er iemand komt. Ik zeg dan loop ik naar de boot in de hoop dat ik daar droog kan wachten. Ik bel ook met thuis om de pech te melden. Femke geeft aan dat het nog 4 km naar de boot is en gaat op internet oplossingen zoeken.

Ik loop rustig langs de weg en als ik een bestelwagen zie steek ik mijn duim op. 50 meter verderop is er toevallig aan de linkerkant een parkeerplaats waar het busje stopt. Het is een omgebouwde mini camper en ik heb er weinig vertrouwen in dat mijn fiets er in past. Maar samen met de bestuurder lukt het ons om de fiets en de tassen en mezelf er in te krijgen. Ik vraag of hij me bij de boot wil afzetten en dat wil hij doen.

Bij de boot is een wachtruimte en ik zet daar mijn tassen neer. Ik besluit eerst maar te gaan eten, de boot komt toch pas over ruim een uur. Ondertussen komt er ook een Zwitsers echtpaar naar binnen. Ze zijn ook op de fiets en vragen of er problemen zijn met mijn fiets. Ik leg uit dat ik een klapband heb gehad en dat ik als ik mijn brood op heb ga kijken wat ik er alvast mee kan. In de wachtruimte staat dat er niet gekookt mag worden, niet mag worden overnacht en fietsen mogen ook niet binnen staan. Dus ik zet buiten, in de regen, mijn fiets op zijn kop en bekijk de achterband. Ik kan geen schade ontdekken wat ik vreemd vind. De Zwitserse dame komt erbij en zegt kom we pakken je fiets op en gaan er binnen naar kijken, dit is in de regen geen doen. Samen kijken we naar de buitenband, maar geen van allen ziet een beschadiging. Ik haal de binnen band eruit en zie er een scheur in zitten, die niet te plakken is. Gelukkig heb ik op advies van Hans een Gaadi binnenband gekocht als reserve band. Dit is geen ronde band maar eigenlijk een lange rechte band met 2 dichte uiteinden die tegen elkaar komen en waarvoor je je niet je wiel eruit hoeft te halen. Dus ik haal mijn oude band eruit en stop de nieuwe erin. Dan zien we de boot aankomen. Dus we ruimen snel alles op, ik doe mijn spullen weer op de fiets en ga naar de boot. Omdat mijn band nog niets zo hard is opgepompt loop ik naar de boot. Ik dacht de rest pomp ik aan de andere kant wel erbij.

Als ik mijn fiets parkeer op de boot zie ik ineens een scheur aan de zijkant van mijn buitenband, die niet was opgevallen toen er geen lucht in zat. Ik loop samen met het Zwitserse echtpaar naar de zitruimte en ik bel de alarmcentrale dat hulp niet meer nodig is, ik krijg een bedankje voor het bellen. Dan bel ik Femke om te vragen of zij op internet de dichtstbijzijnde fietsenmaker heeft gevonden. Ze heeft 2 oplossingen. De eerste optie is: ik neem morgen vanuit Namsos, waar mijn boot straks aankomt, een andere boot terug naar Sandnessjoen, waar ik vanmorgen langs kwam en dan moet ik morgen een gedeelte van vandaag weer fietsen, waarmee ik een dag verlies. De tweede optie is: ik neem morgenochtend om 6.55 een boot naar Ornes en ik ga daar naar de fietsenmaker en op die manier loop ik zelfs een dag in. Ik denk er even over na en besluit het laatste te doen.

Vanaf de boot is het ca 1 km naar de camping. Daar aangekomen, vraag ik om een hut maar die is er niet wel een kamer, die ik besluit te nemen zodat ik morgen snel weg kan. Op de kamer bel ik een fietsenmaker in Ornes en vraagt of hij een buitenband voor mijn fiets heeft. Ik geef de maten door en ze gaan even kijken. Na een tijdje bellen ze mij terug met het goede nieuws dat ze er twee op voorraad hebben. Ik zeg dat ik morgenochtend langs wil komen en vraag of ze dan de band op mijn fiets willen zetten. Dat kan en ik spreek af dat ik er morgen om 10 uur ben.

Dan ga ik douchen en eten halen. Als ik op mijn kamer ben vertel ik via de telefoon aan Ingrid mijn verhaal van de dag, daarna ga ik eten en een stukje tour de France terug kijken. Dan belt Wim mij op om te vragen hoe het gaat en ik praat hem bij. Daarna ga ik schrijven zodat jullie ook weten wat er aan de hand is. Morgen lezen jullie mijn ervaring bij de fietsenmaker!

4 gedachten over “Dag 32

  1. Lida Rozenboom zegt:

    Hallo Ad.

    Hopelijk is het bij de fietsenmaker gelukt de band weer op orde te krijgen en heb je vandaag weer kunnen rijden. Wel pech zo, hoor.
    Het allerbeste voor deze dag gewenst.

  2. Frans en Lianne zegt:

    Hoi Ad,

    Wat een pech..gelukkig dat je vandaag bij de fietsenmaker terecht kunt.
    Succes vandaag weer.

    Wij zijn sinds gisteravond weer thuis. Nu nagenieten van 3 weken in het prachtige Noorwegen.
    Groeten van Frans en Lianne

  3. Fridy de Lange zegt:

    Wat een pechdag hopelijk morgen succes bij de fietsenmaker😘👍groetjes Fridy

  4. Theo en Jeanne zegt:

    Spannend verhaal Ad!
    Gelukkig met een goede afloop.
    Mooie voortzetting van je tocht
    Groetjes Theo

Reacties zijn gesloten.