Dag 31

Ik heb voor mijn doen lekker geslapen, maar ik ben toch voor zessen al wakker. Ik ga de krant lezen en daarna de laatste dingen inpakken. Bij de overnachting zat een ontbijt inbegrepen en om iets over zeven ga ik dus in het restaurant ontbijten. Er liggen diverse soorten beleg en op mijn eerste broodjes neem ik een eitje en gerookte zalm. Omdat dit goed smaakt en ik een goede bodem wil leggen voor vandaag neem ik nog 2 sneetjes brood.

Om iets over 8 verlaat ik het hotel en fiets naar de supermarkt. Daar koop ik brood en anti muggenspray. De muggenspray zie ik bij de kassa liggen en na mijn Ervaring van eergisteren, besluit ik om die maar voor de zekerheid te kopen. Het is lekker weer maar na 5 km wordt het wegdek nat, dus ik trek mijn overschoenen aan. Verder blijft het lekker weer en na 25 km lekker fietsen eet ik een banaan en trek een mijn windstoppertje uit.

5 km later begint het te regenen en trek ik mij regenjas aan. Omdat het niet zo hard gaat besluit ik mijn regenbroek niet aan te doen en dat is fout, want ik zit nog niet goed en wel op de fiets of het gaat harder regenen en dus kan ik weer een plekje zoeken om te stoppen en mijn regenbroek aan te trekken. Gelukkig regent het niet lang en kan ik een stuk verderop mijn regenbroek alweer uitdoen. Ik zie dat ik nog 10 km naar de boot moet. Ik wilde graag de boot van 11 uur hebben, dus dat wordt fietsen geblazen. Gelukkig staat de wind goed en om 10,58 ben ik bij de boot. Ik vraag nog even of dit de juiste boot is. Het antwoord is ja en ik kan nog net mee en 15 minuten later sta ik in Andelsvag.

Vanaf Andelvag naar Forvik, waar de volgende boot vertrekt, is het 18 km. Het begint met een klein klimmetje en een klein beetje wind tegen, maar na ca 1 km draait de weg en komt de wind in de rug. Ik ga als een speer en in eerste instantie had ik bedacht halverwege te lunchen, maar dat is aan de vroege kant, dus ik ga door tot ik voor mij een bui zie aankomen. Ik zie een paar honderd meter voor mij een bushokje en fiets er als een speer naar toe. Ik pak snel mijn lunch uit de tassen en ga in het bushokje zitten. Ik ben precies op tijd het komt even met bakken uit de lucht. Als ik mijn lunch op heb en met thuis heb geappt over mijn lunch plek geeft Femke aan dat er om 5 over 1 ook een boot gaat en dat het nog 4 km naar die boot is. Ik wilde eigenlijk wachten tot het droog is en de boot van 10 over 2 nemen, maar ik besluit om toch mijn regenpak aan te trekken en de boot te gaan halen. Dan ben ik ook een uur eerder op de camping 😀😀.

Ik ben mooi op tijd voor de boot en kan onder een afdak alvast mijn regenkleding uit doen. Helaas is het zicht op de boot beperkt door het slechte weer waardoor je niet goed alle eilanden kan zien waar de boot tussendoor vaart. Na een klein uurtje ben ik in Tjotta en is het nog 8 km naar de camping. Ik kijk voor de zekerheid nog even in de routebeschrijving, want ik had in mij hoofd zitten dat ik morgenochtend geen winkels zou tegen komen. Dat klopt dus ik koop in Tjotta gelijk mijn brood voor de lunch van morgen en dan fiets ik naar de camping.

Bij de receptie moet ik even aanbellen en na enkele minuten komt er een man aanlopen die mij eerst in het Engels aanspreekt maar al heel snel in het Nederlands over gaat, de eigenaar is een Nederlander. Ik krijg te horen waar het tentenveld is en zet mijn tent dit keer niet op de mooiste plek maar op een beschutte plek. Het waait namelijk tamelijk hard. Ik zet snel de tent op want ik zie alweer regen aankomen, daarna volgt het was ritueel. Er is een wasmachine en een droogruimte, wat het een stuk gemakkelijker maakt. Daarna ga ik in de gemeenschappelijke keukenruimte zitten, wat lezen en de finish van de tour kijken.

Ook het eten maak ik, net als veel anderen, in de gezamenlijke keuken. Als ik uit gegeten ben komt er iemand aan die mijn naam zegt. Ik sta even vreemd te kijken maar uiteindelijk zie ik dat het Jacob is waar ik 2 dagen geleden een stuk mee op gefietst ben. Samen met zijn broer maakt hij hun eten klaar en we praten ondertussen bij over wat we meegemaakt hebben en over wat we gaan doen.

Als ze weg zijn en ik aan het verslag werk vragen twee dames die met hun tent naast mij staan of ze bij mij aan de tafel mogen zitten. Dat mag zeker en er volgt een leuk gesprek over o.a. de route. Die ze zeer bijzonder vinden omdat het niet de kortste weg is. Dan is het alweer 21.30 als ik de laatste woorden typ. Tijd om mijn slaapzak in te kruipen. Voor een nacht met regen en veel wind. In afwachting van wat het weer morgen gaat brengen.