Dag 28

Om 5 uur word ik wakker, ik hoor al volop leven buiten dus denk dat het al later is. De andere kampeerders/ huurders van een hut zijn allemaal vissers en die gaan al op pad. Normaal gesproken ben ik een van de eerste die vertrekt. Ik blijf liggen en val tot 6 uur toch weer in slaap. Om 6 uur ga ik de weersverwachting bekijken en schrik van het weer de komende dagen. Morgen al wat regen maar de dagen erna continu regen. Daar word ik niet vrolijk van en ik probeer nieuwe scenario’s te bedenken. Trein/bus/boot. Ik besluit om het thuisfront in te schakelen en spreek af om elf uur even te bellen.

Tijdens het ontbijt en inpakken schijnt het zonnetje. De laatste vissers vertrekken en de eerste komt al terug met een plastic tas en legt die in de vriezer, bij de was ruimte. Als ik de iPad ga op halen die ik daar aan het stroom had gelegd kijk ik even in de vriezers en zie dat er al aardig wat vis in zit en ook best grote.

Om iets over achten zit ik op de fiets. Na 5 km verlaat ik de provinciale weg en kom op een stille landweg met af en toe kleine klimmetjes en ik schiet lekker op. Vanaf het dorpje Orkanger rij ik parallel aan de E39. Soms er vlak naast, soms op een afstandje. Ca 10 km voor Trondheim haal ik koffie en een muffin en bel naar huis. Ingrid en Femke horen mijn ideeën en gaan kijken wat er mogelijk is.

Als ik mijn muffin op heb komt er een gezin op de fiets langs, het is de familie Marius uit Zwitserland. Ze hebben hun camper, waar ze al twee jaar mee rondreizen in Bergen gezet en zijn nu op de fiets onderweg naar de Noordkaap. Een reuze enthousiaste familie! We wisselen onze ervaringen uit en staan zo een tijd te praten.

In de tussentijd appt Femke of ik kan bellen. Ik zeg tegen de familie dat ik ze straks inhaal en wens ze een goede reis. Ingrid en Femke hebben een voorstel. In plaats van vanuit Trondheim met de boot naar Vanvikan te gaan en morgen naar Steinkjer te fietsen kan ik vanmiddag ook de trein vanuit Trondheim naar Steikjer nemen. Hierdoor kan ik morgen naar Namsos te fietsen en dan vanuit Namsos een groter stuk met de boot richting Kolvereid. Overmogen, wanneer ik eigenlijk naar Kolvereid zou gaan is het waarschijnlijk het slechtste weer en nu kan ik dan een rustdag inlassen. Ik vind het een top idee. Femke zet de route naar het station in Komoot en ik download het naar de gps.

Onderweg naar het station koop ik eten voor vanavond en lunch in een park. Om iets over 2 ben ik op het station. Maar hoe kom ik aan een kaartje? Een jongen zegt dat ik daarvoor de VY app nodig heb. Die download ik en als ik uit wil zoeken hoe die werk, komt de trein er al aan. Ik denk ik stap gewoon in en dan zie ik wel hoe het werkt met het kaartje. Ik zie dat ik de achterste deur moet hebben en dan komt de uitdaging. Hoe krijg ik een fiets bepakt een trapje op en gelijk een bocht door?… Samen met de conductrice lukt het met moeite en veel zweet. Eerst betalen dan maar en dan de tassen er af want de fiets moet hangen. Als de fiets hangt ga ik zitten. Ik zie de fiets zwabberen en wordt daar niet vrolijk van. Ik bedenk me dat als ik mijn standaard uitzet hij misschien wel vast komt te staan en dat werkt.

Tijdens de twee uur durende treinreis kom ik even bij van het instappen en daarna begin ik alvast met mijn verslag. Gelukkig is Steinkjer het eindstation van de trein en blijft hij even staan zodat rustig uit kan stappen. De conductrice en iemand anders willen helpen met mijn fiets (zonder tassen) uit de trein te tillen maar daardoor kukel ik zelf bijna van de trap de trein uit. Als de fiets eruit is haal ik de tassen en hang alles er weer aan, wat een beleving!

In Steinkjer koop ik nog even yoghurt, want dat was ik vergeten. Dan ga ik opzoek naar de camping. Na een brug zegt de gps dat ik naar links moet, maar er staat geen bord voor camping naar links en een dame met een fiets met bagagekarretje gaat gewoon rechtdoor. In eerste instantie ga ik ook rechtdoor, maar na 50 meter keer ik om en luister naar de gps. Een stukje verder komt er een slagboom over de weg, maar daar kan ik gelukkig langs. Als ik denk om toch om te keren en het bord te volgen, zie ik campers staan en rij dus toch door. Het klopt toch! Als ik mij sta aan te melden komt de dame er ook aangefietst.

Ik mag zelf een plek uit zoeken en kies er een met zicht op het water. Ik snap alleen niet hoe de plaatsen in elkaar zitten en besluit dat aan de eigenaar van een camper achter mij te vragen. Op het moment dat ik dit in het Engels wil gaan doen zie ik dat er een Nederlandse kentekenplaat opzit en dus vraag ik het in het Nederlands, hij weet het ook niet en ik besluit mijn tent gewoon neer te zetten. Dan vraagt hij of ik een kopje koffie lust. Dat gaat er natuurlijk altijd in, maar ondertussen zet ik wel snel mijn tent op in de gedachte dat het elk moment kan gaan regenen. Als de tent staat en en slaapmat opgepompt is, is mijn koffie ook op en breng ik het kopje terug. Ik raak aan de praat en natuurlijk komt het gesprek waarom ik op de fiets zit en waar ik naar toe ga. Dan komt er nog een echtpaar bij en is er weer een gezellig gesprek. Naderhand hoor ik dat het familie van elkaar is die samen een camper hebben gekocht. Het ene stel heeft de camper hier heen gebracht en het andere stel is met het vliegtuig gekomen en hier wisselen ze elkaar af.

Nu is het afwachten wat het weer morgen gaat doen. Vanavond is het tot 10 uur droog geweest en daarna begon het met regenen en het zal vannacht ook nog regenen…. Wordt vervolgd