Dag 23

Het was helaas weer een onrustige nacht, ik ben geregeld wakker en doordat het continu licht is weet je ook niet hoe laat het is. Ik kijk toch even op de klok hoe laat het is. Als ik zie dat het 6 uur ga ik de krant lezen en om half zeven begin ik met inpakken. Om 8.15 sta ik klaar om te vertrekken. Ik ga gelijk langs de supermarkt om mijn lunch te kopen. Alleen die gaat pas om 9 uur open. Iets verderop zit er een andere supermarkt die wel open is, dus ik ga daar maar heen om een broodje te kopen. Het is niet helemaal wat ik wil hebben maar ik heb tenminste iets. Om half negen ben ik echt op pad.

De route van vandaag heb ik 3 delen geknipt voor mij zelf. Als eerste ca. 30 km naar de eerste boot, dan ca. 45 km naar de 2e boot en tot slot de laatste kilometers in Alesund. Waarbij ik weet dat het venijn in het 2e gedeelte zit.

Het is schitterend weer maar het eerste stuk fiets ik aan de verkeerde kant van de weg namelijk in de schaduw. Maar voor het uitzicht maakt dat niets uit, want dat blijft prachtig. Zo zit er bijvoorbeeld boven een berg die de vorm van een vulkaan heeft precies een wolk waardoor het lijkt dat er rook uit de vulkaan komt. Ik fiets in eerste instantie weer langs een fjord. Op den duur maakt het fjord een inham landinwaarts. Waardoor ik een bocht moet maken en al heel snel zie waar ik 10 km verderop fiets.

Na 19 km begint mijn eerste echte klim, van ongeveer 3 km. Dat komt omdat ik niet meer langs het fjord fiets, maar het eiland als het ware dwars oversteek. Dan volgt er een lekkere afdaling naar de boot. Toen ik vanmorgen vertrok was mijn planning om ongeveer om 10.30 bij de boot te willen zijn. Door het maken van foto’s lukt dit niet en ben ik er om 10.45. Op een scherm bij de boot staat dat de eerst volgende om 11 uur komt. Dus ik heb een mooi kwartiertje om de geocache die in de haven ligt te zoeken. Hij zou ergens moeten hangen, maar ik kan hem niet vinden. Dan komt de boot er al aan en moet ik mijn zoektocht staken. Ik vaar van Koparnes naar Ârvik en ook vanaf de boot is het uitzicht schitterend.

Na de boot is het 5 km naar het plaatsje Larsnes waar ik koffie met iets lekkers er bij wil halen. Want het is feest! Vlak voordat ik de boot op ging appte Femke namelijk dat ze haar stage met een 8,5 heeft afgerond en dat ze dus is afgestudeerd. Bij de eerste supermarkt koop ik een chocolade muffin en bij een andere supermarkt hebben ze koffie. Ik kan dit krachtvoer ook wel gebruiken, want als ik zo Larsnes uitfiets komt er een klim van 3 km met een gemiddeld stijgingspercentage van 8%. Zoals ik eerder al schreef, is het vaak iets langer en zijn er enkele uitschieters in het stijgingspercentage. Dat klopt er zit een max 15% in. Het klimmen wil niet echt en ik besluit halverwege wat te drinken. Ik krijg dan een foto binnen van de geslaagde Femke. Dat en de muffin die waarschijnlijk begon te werken zorgde ervoor dat het klimmen ineens weer wel lukte. Dat was maar goed ook want na een afdaling zou er gelijk weer een klim komen van 3 km met 6% stijging. Op de top van deze klim zoek ik een plekje om te lunchen. Om daarna weer te dalen en langs het water te gaan fietsen.

Ik fiets de gehele dag al op een soort provinciale weg de RV61. Die jammer genoeg steeds drukker wordt. Wat als nadeel heeft dat het maken van een foto steeds lastiger wordt en dat terwijl ik zoveel mooie plaatjes zie. Het is wel prettig dat de Noren meestal met een hele grote boog om je heen rijden. Ze hebben meer een 3 meter cultuur dan 1,5 meter. Daarnaast is het ook zo dat als ze je niet kunnen inhalen dat ze dan ver achter je blijven rijden.

De routebeschrijving geeft aan dat het alleen nog maar drukker wordt. In de verte zie ik een mooie brug maar kan hem niet vastleggen. Ik ben benieuwd of ik daar over moet. Inderdaad ik sla rechtsaf en zie dat de brug begint met een steile klim om dan halverwege steil te dalen. Het is er ook smal, dus ik wacht even tot er geen verkeer aankomt en ga dan snel de brug op. In de afdaling zit er al volop verkeer achter mij en als ik een inrit zie. Ik ga daar in zodat de auto’s mij even kunnen passeren. Een stuk verderop sta ik ineens voor een tunnel van 190 m. Bij voorgaande tunnels van die lengte deed ik mijn veiligheidsvestje niet aan maar gezien de drukte hier wel. Dan stuurt de gps mij ineens de grote weg af. Dat is fijn maar anders dan in het routeboekje staan beschreven. Ik fiets hierdoor lekker rustig door een klein dorpje en kom zonder op de grote weg te fietsen in Ulsteinvik. Vanaf daar zou ik een klim van 3 km op de drukke weg krijgen. Maar wederom stuurt de gps me van de weg af en kan ik op een rustige weg klimmen. Daarna kom ik op een fietspad dat mij naar Hareid brengt waar de 2e boot ligt. Als ik aankom gaat er net een boot weg en besluit ik boodschappen te doen in de winkel er tegenover.

Als ik mijn eten voor ’s avonds binnen heb, zie ik dat de volgende boot er al aan komt. Ik zoek even hoe ik er op moet komen, er staat dat ik de boot op moet lopen en ik vraag aan de man die het verkeer regelt of het de boot naar Alesund is. Hij zegt ja en dat ik mijn fiets linksvoor kan neerzetten. Op de boot ga ik even naar het toilet om daarna op het dek van de omgeving te gaan genieten. De boot vaart een andere kant op dan ik verwacht en als ik op mijn telefoon kijk klopt dit ook niet met mijn route. Aan een man van de veerdienst vraag ik of ik wel op de juiste boot zit en laat hem zien waar ik heen wil. Hij geeft aan dat ik dan de fast ferry moet hebben die ernaast lag. Hij geeft aan dat ik er ook naar toe kan fietsen maar dat is meer dan 30 km. Ik besluit weer mee terug te varen en de andere boot te nemen. Terug in Hareid heb ik nog een half uur over en dus kijk ik of er een geocache in de buurt ligt, dat is het geval en ik log deze.

Dan komt de fast ferry eraan, hier kunnen geen auto’s op, alleen wandelaars en fietsers. Daardoor is deze ook niet gratis, maar hij brengt me wel in 20 minuten waar ik wil zijn in Alesund. Vanaf de haven is het nog een paar km naar de camping.

Het is een echte “ stadscamping”. Iets heel anders dan wat ik tot nu toe hebt gehad maar ik vind er nog een aardig plekje. Waar ik morgen ook nog kan staan. Ik ben nu ongeveer halverwege mijn reis en ik neem morgen een rustdag om Alesund te bezoeken en mijn route voor de komende dagen uit te stippelen. Inmiddels is het 22.15 en nog lekker weer. Ik zit in tegenstelling tot eerdere avonden nog buiten in mijn korte broek, maar toch ga ik zo mijn slaapzak op zoeken.