Dag 22

Gisteravond toen ik ging slapen waaide het hard en begon het ook te regenen. Ik keek even naar het dak van mijn binnentent en zag dat die tegen de buitentent aan kwam. Dus toch nog maar weer even wat aantrekken en kijken wat er aan de hand is. Ik had een scheerlijn niet goed vastgezet en daardoor stond de tent niet strak. Snel gecorrigeerd en gelijk de rest ook nog even nagelopen en dan lekker slapen. Het was geen koude nacht en het regende niet constant wat altijd prettig is als je ’s nachts naar het toilet moet. Ik weet niet hoe ik het voor elkaar krijg maar ik ben weer rond 7 uur wakker. Het is wind stil en droog.

Om even voor negen vertrek ik voor de uitdaging van vandaag: een bijna 3 km lange tunnel die smal zou zijn en slecht verlicht. Volgens de eigenaar van de camping zou de weg ook nog licht stijgen. Het is 2 km vanaf de camping maar eerst moet ik nog langs wegwerkzaamheden en de weg stijgt met 6%. Ik rij op dat moment 9 km per uur en reken snel uit dat ik dan 20 minuten in de tunnel fiets. Wat ik ook weet is dat er om de ca. 10-15 minuten een stroom auto’s van achteren komt die van de boot zijn afgekomen die ik gisteren aan het einde had. Ik had vooraf al bedacht dat ik de tunnel in zou gaan als zo’n stroom auto’s net voorbij was gekomen.

Vlak voordat ik bij de tunnel ben komt er inderdaad een stroom auto’s waardoor ik niet hoef te wachten. Als ik de tunnel in rij zie ik dat ik niet stijg maar heel langzaam daal. Mijn snelheid wordt daardoor een stuk hoger en ik zit veel korter in de tunnel dan vooraf bedacht. Hierdoor heb ik ook geen enkele auto vanachter. Dat is mooi mazzel.

Na de tunnel trek ik mijn extra jasje die ik vanwege de kou in de tunnel had aangetrokken uit. Ik fiets weer verder en 2 km verderop realiseer ik mij dat ik mijn veiligheidsvestje niet aan heb. Ik denk s… dat wordt terug fietsen, maar als ik goed achterom kijk zie ik hem over mijn tassen hangen😄😅. Het dorpje, Nordfjordeid, dat ik dan binnen rij is veel groter dan ik vooraf had bedacht en ik ga er op zoek naar een supermarkt voor mijn lunch. Ik weet ondertussen dat ik bij de Extra het meeste kans op een koffie automaat heb en daarnaast is het gewoon een lekkere winkel die veel keuze heeft. Als ik afgerekend heb zie ik inderdaad een koffieautomaat. Koffietijd dus.

Ik kan het vandaag rustig aandoen en drink mijn koffie op een bankje op. Ik kijk gelijk of ik nog een geocache op mijn route vandaag heb. Ik zie ze in 2 verschillende plaatjes bij een kerk en ik besluit de 2e te nemen omdat bij de eerste al heel lang geen activiteiten meer staan.

Doordat het bewolkt is vandaag zijn de foto’s die ik wil maken wat minder, helemaal na de tocht van gisteren, die natuurlijk top was. Het uitzicht is ook wat minder, maar ik geniet nog steeds volop. De weg loopt nog steeds langs het fjord wat betekent dat er niet veel geklommen hoeft te worden.

In Kjolsdalen log ik de geocache voor vandaag. Ik zit dan al op 28 km, de helft voor vandaag. Een stukje verderop krijg ik weer een tunnel waar het fietspad met betonblokken gescheiden is van de weg. Wat erg fijn is. Als ik de tunnel uit rij zie ik op ca. 100 meter voor mij een andere fietser met bagage. Ik denk daar fiets ik naar toe, wat gemakkelijker gezegd is dan gedaan. Op afstand zie ik al dat er minder bagage op die fiets zit. Als de weg iets stijgt loopt hij alleen maar uit, maar bij de lichte afdaling loop ik in. Dan komt er nog een tunnel van ca 1,5 km. Ik zie aan de linkerkant van de weg een plek om te stoppen om de verlichting van mijn veiligheidsvestje aan te zetten. De fietser voor mij stopt op de zelfde plaats.

Het is een jongeman uit Oostenrijk, hij rijdt op een gravelbike en heeft inderdaad minder bagage. Omdat hij zijn verlichting nog moet gaan opzoeken stel ik voor dat hij voor mij fietst en ik er voor zorg dat we goed zichtbaar zijn voor het achteropkomende verkeer.

Hij vindt het een goed idee en we gaan samen de tunnel in. Hij heeft er een aardig tempo in en het is flink aanpoten voor mij. Ik had net al aardig wat gegeven toen ik het gat dicht wilde rijden.

Na de tunnel is het even niet druk op de weg en kunnen we naast elkaar fietsen. Hij is een verpleger uit Karinthië, die zijn baan en huur van zijn flat heeft opgezegd. Hij is ook op weg naar de Noordkaap. We praten terwijl we in een redelijk hoog tempo fietsen. Hij stopt vandaag 2 plaatsen eerder dan ik, omdat hij geen slaapplaats verderop kon vinden. Hij maakt gebruik van hutten, lodges zoals hij het noemde. Maar morgen wil hij net als ik naar Alesund. Vlak voor het plaatsje waar hij gaat overnachten zie ik een parkeerplaats en zeg dat ik daar stop om te lunchen, we nemen afscheid en zeggen dat we elkaar vast nog wel een keer tegenkomen.

Op de parkeerplaats zet ik mijn fiets bij een camper die abnormaal groot is, één zijkant kan er zelfs worden uitgeschoven. Er achter hebben ze ook nog een aanhanger met een smart erop. Toch wel wat anders dan met je fiets op reis.

Na de lunch weet ik dat er na 5 km een klim komt volgens het boekje. Het is een klim van 4 km en gemiddeld 6% stijging. Inmiddels weet ik dat het dan eerder 6 km is en dan er meestal een paar uitschieters naar de 10% in zitten. Maar omdat het een lange klim is heb ik hier geen problemen mee.

Na een tijd klimmen staat er langs de kant van de weg een steen die aangeeft welk dal er links en welk dal rechts ligt. Ik denk mooi dat is waarschijnlijk het hoogste punt en maak er een foto van. Ik kijk dan nog eens goed naar voren en zie dat in de verte de weg nog een stukje hoger ligt. Ik mag dus nog even verder klimmen. Gelukkig niet al te steil meer. Dan volgt er een relatief vlak stuk om dan met 8% af te dalen en het plaatsje Aheim binnen te vallen. Dan is er ineens een stoplicht!!! Wat is dat nu, dat ben ik niet meer gewend. Er is een wegversmalling vanwege een smalle brug en het verkeer moet er om de beurt over heen.

Gelijk over de brug moet ik naar links voor de camping en de supermarkt. Ik haal daar mijn eten voor vanavond. Bij het opbergen in mijn tassen bedenk ik dat ik de yoghurt voor het ontbijt vergeten ben. Dus mag ik nog een keer de winkel in. Als ik eruit komt heeft er net een man zijn bepakte fiets tegen de muur geparkeerd. Het is een Zweed die hier in de buurt met een boot is aangekomen, even boodschappen doet en dan weer verder gaat. Hij wil richting Trondheim en dan via Zweden weer naar huis fietsen. Hij vertelt dat hij in het zuiden van Noorwegen een 79 jarige Fransman is tegen gekomen die ook op weg is naar de Noordkaap. Een bijzonder verhaal! Na een paar minuten nemen we afscheid en fiets ik naar de camping. Maar ik zie niets. Of toch wel een klein bordje. Op een parkeerplaats bij een gebouw staat een groter bord: camping is open, receptie naar links. Ik kom uit bij een deur waarop staat indien gesloten bel ons. Ik wil net gaan bellen als er iemand de deur open doet. Ik vertel dat ik een plek op de camping wil voor een nacht. De dame laat mij binnen, vertelt waar het toilet/ keuken etc is en wijst mij waar ik de tent kan op zetten.

Het blijkt een soort jeugdherberg te zijn en ik kan van alle faciliteiten gebruik maken. Ook van de wasmachine, wat natuurlijk altijd prettig is. Ik heb een mooie plek op een grasveld, weer aan het water, mooi maar niet zo idyllisch als gisteren.

Het eten koken is ook een makkie. Ik kan pannen van daar gebruiken en ook is er bestek. Van mijn eigen spullen wordt er niets vuil. De pannen moet ik wel afwassen en de rest kan in de vaatwasser. Wat een luxe. Dan kan ik nog even in het zonnetje het verslag gaan schrijven, tot dat hij achter de bergen verdwijnt. Ik pak binnen even koffie en hang mijn telefoon, gps etc aan het stroom om alles weer vol te hebben. Dan ga ik mij opmaken voor de dag van morgen. Waar een paar pittige klimmetjes in zitten. Maar als ik dat heb gedaan is de 2e etappe zoals hij op de site staat volbracht en zit ik bijna op de helft. Tot morgen.