Dag 21

De natuurlijke wekker werkt nog steeds iets te goed. Ik ben ’s nachts namelijk weer een paar keer wakker. Het is ook erg warm in de hut. Ik heb de ramen open en de rolgordijnen niet naar beneden zodat er zoveel mogelijk frisse lucht naar binnen kan, maar het blijft warm. Het inpakken is vanmorgen natuurlijk weer een eitje. Alles wat gisteren gewassen is, is droog dus dat maakt het nog gemakkelijker. Om kwart voor negen sluit ik de hut af. Dan ga ik naar de Spar die aan het begin van de camping zit en koop er brood voor onderweg.

De eerste 2 km zijn nog over de E39 maar gelukkig zit er hier een fietspad naast. Na die 2 km fiets ik over een landweg langs het Jølstravatnet, een schitterend meer. Ik rij bijna vlak en geniet volop van de omgeving. Na 15 km wordt het frisser en valt er zo af en toe een druppel. Ik bedenk dat ik vanmorgen misschien wel te optimistisch ben geweest om mijn arm- en beenstukken in de achter tassen in te pakken. Ik stop even bij een parkeerplaatsen en ik maak mijn tassen open. Ik haal mijn arm- en beenstukken eruit en trek mijn been stukken gelijk aan. Ik heb mijn Bike for Parkinson jack aan met lange mouwen dus de armstukken heb ik niet gelijk nodig.

Ik heb gezien dat er voor het plaatsje Skei een geocache bij een brug ligt en ben van plan die even aan te doen. Maar het begint wat harder te regenen en ik moet voor de geocache de struiken in dus ik zeg tegen mezelf ik doe wel een andere. Ik weet namelijk dat er verderop nog één ligt. In Skei zie ik een supermarkt en ik kijk of daar koffie verkocht wordt, helaas is dat niet het geval. Als ik de winkel uitloop kijk ik waar de ander geocache ligt. Dat is makkelijk, aan de overkant van de weg in een haventje. Als ik er naar toe fiets zie ik een Duitser met een gps lopen. Hé een andere geocacher! Samen gaan we op zoek en komen er achter dat de opgegeven locatie en de hint uit elkaar liggen. Zonder de hint hadden we hem nooit gevonden. We praten 2 tellen en gaan dan allebei weer op pad. In Skei moet ik weer op de E39 fietsen en begint er een klimmetje. Ook het weer wordt slechter, af en toe valt er wat regen en dan is het weer droog. Maar wat blijft het uitzicht schitterend! Een stukje verderop begint het kort even harder te regenen. Bij een parkeerplaats haal ik ook mijn regenkleding uit de tassen voor het geval dat en ik trek alvast mijn regenoverschoenen aan.

Ook maak ik maar weer eens een foto. De panorama foto’s worden niet mooi, dus dan maar een gewone. Ik weet dat ik voor Byrkjelo links af moet, dat ligt voor mij op 46 km en dat ik dan een landweggetje in ga. Voor de zekerheid besluit ik alvast in een bushokje te lunchen. Dan zit ik in ieder geval droog. Ik geniet nog even van de bergen met de besneeuwde toppen tijdens mijn lunch.

Voor Byrkjelo sla ik linksaf en verlaat daar de beschreven route. Ik neem een kortere route wat wel tot gevolg heeft dat ik morgen bijna gelijk begin met een tunnel van 3 km. Vanavond op de camping wil ik voor de zekerheid navragen of ik door de tunnel kan.

Als ik op het landweggetje zit zie ik in de verte een stukje blauwe lucht en bedenk daar moet ik naar toe! Ondertussen stroomt er aan mijn linkerkant op diverse plaatsen water de berg af en wanneer ik via een brug zo’n watertje passeer voel ik een frisse luchtstroom van het koude water.

Het is inmiddels opgehouden met regenen en de straat is ook weer droog. Een stuk verderop kom ik weer op de E39, maar gelukkig wordt hij steeds rustiger. Even later verlaat ik de E39, bij het dorpje Sandana om er boodschappen te doen voor het eten van vanavond. Het is een veel grotere plaats dan ik had verwacht met zelfs meerdere supermarkten.

Dan is het op voor het laatste stukje naar de boot. Ik zie dat er een weg langs het water loopt maar de gps geeft een andere weg aan die net onder de E39 loopt. Ik ben een keer niet eigenwijs en volg de gps, meestal heeft die een fietsvriendelijke route. Helaas dit keer niet, er zitten kleine klimmetjes op deze wel rustige weg. Na een km of 5 komen de weg die langs het water liep en mijn weg allebei weer op de E39 uit en daal ik af naar de boot. De negende deze reis. Omdat dit schijnbaar een drukker traject is varen er 2 boten dus lang hoef ik niet te wachten. Het mooie van de veerdiensten in Noorwegen is dat ze voor fietsers gratis zijn, toch een leuke bijkomstigheid.

Iets meer dan een km na de boot ligt de camping al. Ook hier lijken het meer camperplekken maar er is ook een grasveldje met een picknicktafel, ik zit weer goed 😊. Ik heb uiteindelijk een zeer idyllisch plekje aan het water met uitzicht op besneeuwde bergtoppen. Ik kan na het douchen zelfs in mijn korte broek zitten. Echter na het eten gaat het harder waaien en wordt het daardoor frisser en moet er warme kleding opgezocht worden.

Ik kan terugkijken op een mooie dag, ondanks het beetje regen. Ook een dag die in verhouding tot de andere dagen vrij vlak was, wat mijn knieën ook wel prettig vonden. Nu wordt het wel erg fris in de wind en kruip ik mijn tentje in en daarmee is het verhaal voor vandaag weer afgelopen.