Dag 18

De wekker gaat om 5 uur. Niet alleen bij mij, maar ook bij mijn medebewoners van de schuilhut. Ik ben vannacht wel een paar keer wakker geweest, maar ik mag niet klagen over hoe ik geslapen heb. We ruimen onze slaapspullen op en ik krijg nog een kop koffie van de Duitsers. Ondertussen plaats ik mijn tassen op de fiets en drink daarna nog even rustig mijn koffie op. Om 10 voor zes lopen/fietsen we richting de terminal. Ik ga naar de rij met auto’s en de Duitsers naar de voetgangers ingang. Er is niemand voor mij bij het loket en de dame in het hokje zegt Adriaan? Ik zeg dat klopt dat ben ik, ik vraag haar of er geen andere fietsers zijn dat ze zo wist wie ik was en dit beaamd zij. Er zijn sowieso niet veel mensen die mee willen naar Bergen vandaag, misschien 50 auto’s maximaal.

Dan wordt het wachten tot de boot komt. Het wordt wel iets frisser terwijl ik sta te wachten en zo’n 3 kwartier later komt de boot. De fiets krijgt weer een eigen plekje waar ik hem met spanbanden vast zet en zelf ga ik naar boven. Ik koop eerst een broodje want ik had nog geen ontbijt gemaakt en dan ga ik mijn slaapstoel zoeken die ik geboekt heb. Ik zit er een tijd en probeer te slapen, maar dat lukt niet echt en als even later de kinderen van het gezin achter mij terug komen en gaan kletsen en spelletjes gaan doen lukt het helemaal niet meer.

Ik ga een ander plekje zoeken waar het wel rustig is, maar daar val ik ook niet in slaap, dus ik ga maar een kopje koffie kopen en de krant op mijn telefoon lezen. Vanwege de mist is er in eerste instantie buiten niet zo veel te zien, maar langzaam aan zie ik de mist weg trekken. Ik loop even naar het buiten dek. Dat is nog best fris dus nadat ik een paar foto’s heb gemaakt, ga ik weer terug naar mijn oude plek voor op het schip. Na een tijdje bedenk ik dat het handig zou zijn als ik de powerbank weer verder kan opladen, dus ik ga opzoek naar een stroompunt. Die vind ik op de verdieping waar ook het buitendek is waar ik net een foto gemaakt heb. Ik zet mijn tas met de powerbank bij het stroom en blijf er eerst bij zitten, maar aangezien het buiten echt lekker weer wordt verplaats ik daar naar toe 😀. Zo af en toe kijk ik of het goed gaat met de powerbank en mijn tas. Vlak voordat de boot aankomt in Bergen neem ik een kipburger met de gedachte dat ik dan vanavond ook gemakkelijk kan eten.

Als fietser mag ik als een van de eersten van boord. Ik moet nog wel even voor de formaliteit mijn paspoort laten zien aan een douane beambte. Ik fiets nog even naar de terminal om mijn bidons te vullen en daarna ga ik op pad. Bij het eerste stoplicht staan twee jongens met tassen op de fiets te praten en ik vraag waar ze heen gaan. De een gaat ook naar de Noordkaap en de ander gaat tochten vanuit Bergen maken. De man die naar de Noordkaap gaat is een Fransman en ik vraag of hij al vaker hier gefietst heeft. Hij zegt nee maar hij heeft wel in de Alpen gefietst. Ik vertel hem van mijn ervaringen en vraag of hij een goed regenjack heeft. Nou niet echt. Hij wilde door het binnenland naar de Noordkaap gaan, maar gaat eerst nog even wat bezoeken in Bergen. We wensen elkaar een goede reis en dan pak ik mijn route op.

Bergen is eigenlijk tegen een berg op gebouwd en er mag dus al snel geklommen worden. Het gaat gelijk weer als vanouds met de stijgingspercentages. Als ik buiten het centrum een supermarkt zie doe ik gelijk maar wat inkopen voor vanavond,

Door het op en neer gaan schiet het niet echt op. Ik denk ik hoef maar 54 km vandaag dat moet toch appeltje eitje zijn. Maar het blijft maar jojo-en. Op en neer en steeds maar weer boven de 10 procent en ik heb gelezen dat ik ook nog een stuk 20% krijg. Als ik een bocht om ga denk ik oh dat is hem maar als ik de routebeschrijving nog eens goed lees klopt het niet, de 20% moet nog komen. Ondertussen krijg ik het gevoel dat ik alleen maar de Eyserbosweg omhoog aan het fietsen ben. En dan ineens moet ik de bocht om en sta ik voor de 20% klim. Een soort Keutenberg alleen zonder haarspeldbochten, met als maximum zelfs 21%.

Op ca. 25 km zie ik een bankje met een mooi uitzicht. Ik pak het colaatje en een stukje chocolade wat ik nog heb maar wat gezien het mooie weer snel opgegeten wil worden. Ik ga weer verder en begin met te ergeren aan de fietspaden. De ene keer een paar honderd meter links van de weg en het volgende moment een paar honderd meter rechts van de weg en steeds bij een kruispunt rare overgangen waardoor je steeds stapvoets op en afgaat en soms weet je niet of het een stoep of fietspad of combinatie is.

Dan zie ik de grote brug liggen die ik moet hebben. Ik denk dat ik naar links moet maar ik word een klein weggetje naar rechts ingestuurd dat weer steil omhoog loopt. Als ik net opgang kom staat er een auto stil en de auto die daarvoor staat komt achteruit rijden. Ik besluit op een kleine inrit te gaan staan, dat is maar goed ook want er komt een hele rij auto’s achteruit gereden waarbij er een wel lekker aan het klungelen is (vul zelf in m/v, rood/ grijs/blond/ bruin haar). Als laatste komt er een bestelbusje achteruit en die schuift bij mij op de inrit aan. Dan komt de oorzaak van dit alles: over dit smalle weggetje moet ook de bus. Als die voorbij is wenkt de bestuurder van het busje dat ik eerst moet gaan. Ik probeer op gang te komen maar het wordt om in spinning termen te spreken een staande klim. Dan ineens staan er nog meer auto’s aan de kant die ook weer gaan deelnemen aan het verkeer. Het wordt mij te druk en ik schiet weer een oprit op. Ik wacht tot de chaos voorbij is en dat duurt wel enkele minuten. Ik kan weer verder klimmen😒 ook dit lijkt wel weer een kleine Keutenberg. Van lekker afdalen is ook geen sprake, er zijn te veel bochten en kuilen. Dan ga ik, met veel draaien en keren, eindelijk echt richting de brug. Ik vraag mij af welke ambtenaar over deze wegconstructie heeft na gedacht. Het is alles behalve fietsvriendelijk. De brug bestaat uit een hoog en een laag gedeelte. Op de brug maak ik een foto van de brug die ik hierna krijg en als ik op de 2e brug ben een foto van de eerste.

Als ik deze obstakels gehad heb krijg ik gelijk weer een steil stuk over een schoolterrein. Hierna wordt ik voor de afdaling een fietspad opgestuurd dat langs de doorgaande weg ligt. Ik denk lekker even af te dalen maar moet ineens vol in de rem. Het fietspad wordt ineens zo smal tussen een reling en betonblokken dat het me net lukt om mijn fiets er tussendoor te manoeuvreren. Na ca. 35 km houden de fietspaden op. Eerlijk gezegd ben ik hier wel blij mee. Ik fiets nu gewoon op de provinciale weg die steeds rustiger is geworden en de omgeving wordt ook steeds mooier.

Dan, na 40 km wordt het wegdek nog een stuk beter! Het wordt minder steil en ik denk, ha lekker de laatste 15 km een beetje uitfietsen. Helaas, op 50 km wordt het weer steil klimmen. Het lijkt een beetje op de klim zoals tussen Teuven en Sippenaeken. In de eerste Amstel Gold race die ik reed mocht die klim geen klim heten en volgens mijn gps is dit ook geen klim, vandaar deze vergelijking. Voor mijn gevoel heb ik vandaag in totaal 30 keer de Eyserbosweg, 3x de Keutenberg en 1x de weg Teuven Sippenaeken gefietst (voor degene die net zo bekend zijn in Zuid-Limburg als ik 😉).

Als ik op de camping aankom, schrik ik even. Ik vraag me namelijk af of dit een camping is waar ik wel kan staan met mijn tent, aangezien er alleen maar camper parkeerplaatsen zijn. Maar dan zie ik een bord waarop staat: “bikers please find a place I will come later, the owner”. Dus ik zet mijn fiets tijdelijk even op een camperplek neer en een Noor die naast die plek staat vraagt of het een zware dag was. Ik geef aan dat vandaag inderdaad een zware dag was en hij vraag welke route ik fiets. Ik vertel hem dat ik de route naar de Noordkaap volg. Hij vraagt of dit een vaste route is en ik laat hem mijn routeboekje zien. Hij is daar erg in geïnteresseerd en zijn vrouw ook! Ze geven aan dat het ze een zware tocht lijkt, zoals het getekend staat. We praten nog even over wat andere dingen en dan ga ik maar eens een plekje zoeken. Ondertussen komt de eigenaar er aan en samen zoeken we een plekje waar ik kan gaan staan. Ik reken ook gelijk met hem af, dan hoeven we hier op een later moment niet meer aan te denken. Hij vraagt of ik straks in het fietsers gastenboek wil schrijven en ik zeg dat ik dit morgenvroeg zal doen. Dan ga ik snel de tent opzetten en volgt het was ritueel, maar als ik de kleding wil wassen komt er geen water uit de kraan. Ik vraag een andere dame om hulp en zij zegt dat ze het ook niet weet en roept haar man. Ondertussen komt de Noor die ik eerder sprak me een blikje bier brengen, hij vindt dat ik die in ieder geval al heb verdient met wat ik al heb gefietst. Ik bedank hem en vertel dat ik het biertje bij het eten ga opdrinken.

Na het wassen ga ik snel eten klaar maken, want het is ondertussen al tegen negen uur en ik moet natuurlijk ook nog mijn verslag schrijven… Na het eten ga ik hier dan ook snel mee aan de slag. Ik schrik als ik zie dat het elf uur is, het verslag is nog niet klaar maar het wordt toch echt tijd om te gaan slapen. Uiteindelijk heb ik het verslag nu de volgende avond maar afgeschreven, dus dat betekend even een dagje zonder mijn verhaal bij het ontbijt/ de koffie/ de lunch/ de borrel.