Dag 15

Ik ben vannacht regelmatig wakker en ik weet niet waardoor het komt. Misschien is het de waterval die zo’n herrie maakt. Een van de eerste keren dat ik wakker ben is het net over twaalven, maar qua licht lijkt het gewoon dag, en dat is ook nog zo als ik om twee uur weer wakker wordt. Dus ik trek snel de slaapzak over mijn ogen en dan is het weer lekker donker. Uiteindelijk word ik om 6.15 weer wakker en ga naar de toilet. Ik kijk naar de lucht, hmm bewolkt, maar ik zie geen regen wolken. Volgens de weersverwachting gaat het vanmiddag regenen.

Ik pak snel alles in en even voor achten loop ik nog even langs het sanitair. Een Nederlandse man vraagt of ik helemaal uit Nederland ben komen fietsen. Er volgt een gesprek en hij vertelt dat hij gisteren op houten klompen de Preikestole heeft gelopen. Het was een uitdaging, maar die wel tot veel foto’s heeft geleid. Voor de zekerheid had hij wel zijn bergschoenen bij zich. Het is uiteindelijk toch weer over achten als ik vertrek. De eerste 2 km zijn een beetje op een neer maar als ik weer op de route zit weet ik dat het nog ruim 8 km klimmen is. Gelukkig is het onderweg schitterend en zie ik zelfs nog sneeuw liggen.

Een kilometer onder de top stop ik op een parkeerplaats om een foto te maken. Er staat ook een camper en als ik na het maken van de foto terug loop naar mijn fiets vraagt de man in de camper of ik een kopje koffie lust. Die had ik vanmorgen nog niet gehad dus die sla ik zeker niet af! Het was een Duits echtpaar dat aan het rondtrekken was en allerlei andere plekken zocht dan de toeristische plekjes, zo hadden ze bijvoorbeeld ook op een Husky farm gestaan. Ik mocht van mijzelf niet te lang zitten want vanmiddag zou er regen komen, dus ik moest er snel weer vandoor. Dat begrepen de Duitsers gelukkig ook en we wensten elkaar een goede reis. 1 km verder stond ik op het hoogste punt (758 m). Ik zocht nog een steen of bord maar dat was er niet echt, jammer. Omdat ik dacht dat er een lange koude afdaling zou komen trok ik mijn Bike voor Parkinson regenjack aan. Het was boven al slechts 10.5 graad. Maar het afdalen ging heel geleidelijk soms moest ik nog mee trappen vanwege de tegenwind, dus qua temperatuur was het gelukkig ook nog goed te doen.

Ondanks het bewolkte weer was het wel heel erg genieten, maar helaas kon ik niet zulke mooie foto’s als gisteren maken. Daarnaast wist ik op den duur niet meer of de waterval die ik nu zie mooier is dan die ik al gefotografeerd heb en ik kan niet foto’s blijven nemen. Dan schiet ik helemaal niet op. Ik had verwacht al door een plaatsje te komen en daar brood te kopen voor tussen de middag. Maar ik ben nog niets tegen gekomen, wel veel vakantiehuizen (hyter). Die allemaal leeg staan omdat het meer een wintersport gebied is.

Uiteindelijk kom ik in Byrredal. Waar ik een bord zie dat er een bakker is bij een restaurant en allerlei ander toeristische attracties. Op de deur van de bakkerij staat dat het brood in het restaurant verkocht wordt. Dus ik daar naar binnen. De serveerster zei dat er vandaag geen brood was en mijn vraag waar de dichtstbijzijnde supermarkt was snapt ze niet. Dus tijd voor een hulplijn. Ik app Femke even en die geeft aan dat er 5 km verderop een Joker supermarkt is. Tevens geeft ze door dat er 2 km voor de boot ook een supermarkt is, handig voor het avondeten. Tot slot geeft Femke ook nog door dat er voor de Joker supermarkt nog 2 tunnels komen, dus gelijk mijn hesje maar weer aan.

De tocht naar de supermarkt ik makkelijk en ik haal er mijn lunch. Als ik de supermarkt uitloop zie ik ook nog een koffie automaat en neem er een kopje koffie. Ondertussen bekijk ik wat ik nog aan groot klimwerk krijg: eerst een kleine klim en dan weer eentje van 5 km.

Iets over de helft van de klim van 5 km sta ik ineens voor een tunnel. Ik had net bij de koffie mijn hestje uitgedaan, dus maar weer aan trekken. Maar echt blij ben ik niet. Want klimmen betekent een lage snelheid en door deze tunnel rijden ook veel vrachtwagens. Maar waar ik sta is net een sorteerplaats van stenen. Ik kijk nog eens goed om mij heen en zie een wandel/fietspad naast de tunnel. Ik loop een stukje terug en zie een shovel chauffeur en met behulp van gebaren vraag ik of hij weet of ik daar kan fietsen. Ik krijg 👍 bedank hem en ga het paadje op. Wat ben ik blij dat ik dit gedaan heb! Het uitzicht was namelijk schitterend, al was het weer stevig klimmen.

Als ik na de tunnel weer op de weg zit, zie ik een giga afgraving. Daar zullen de stenen aan de andere kant van de tunnel wel vandaan komen. Even verderop ga ik lunchen. Ik zie dat ik straks bij het plaatsje Oltedal weer stevig ga klimmen. Dat is op ongeveer 65 km.

Als ik in het eerste gedeelte van de klim zit voel ik druppels. Ik zie een overkapping waar ik stop om buienalarm te bekijken. De regen komt er echt aan… Dus ik trek mijn regenjack aan bedenk dat ik nog even wacht met mijn regenbroek, zo hard gaat het nog niet. Ik ga verder met klimmen. De weg is hier niet breed en af en toe komen er ook vrachtwagens langs. Dat geeft wat opstoppingen omdat ze er niet zo gemakkelijk langs kunnen. Na het klimwerk, daal ik af richting de boot. In het plaatsje Hole doe ik voor twee dagen boodschappen. Een uitdaging om dit ook allemaal in de tassen te krijgen. Bij de boot van Lauvvik naar Oanes aangekomen zoek ik het vaarschema. Er stond mij iets bij van elk half uur maar ik weet het niet zeker. En helaas werkt de koppeling in mijn excel-planning niet. Dan maar weer even de hulplijn. Ik krijg van Femke door dat de boot inderdaad elk half uur gaat, kwart voor of over het uur.

Niet veel later is de boot er. Ik mag als eerste op de boot en heb een plaats in de midden rij. Gezien de korte vaartijd blijf je gewoon bij je fiets / auto. Een Duitse man komt naar mij toe en vraagt of ik soms bij hun in de camper wil zitten omdat ik zo ril. Ik leg hem uit dat ik niet ril vanwege de kou, maar dat het de Parkinson is. We hebben een gesprek over fietsen en dat het nu eigenlijk er niet het beste weer voor is. Vlak voor dat de boot aan komt trek ik nog mijn regenbroek aan, het regenen is namelijk alleen maar erger geworden en ik weet dat ik nog ruim 20 km moet fietsen. Al kan het korter maar dan fiets ik langs de drukke weg. Wat ik echter niet goed bestudeerd had was dat er allemaal kleine gemene klimmetjes in deze route zaten. Ik kreeg het gevoel alsof ik 6 maal de Schweiberg op ging, maar dan met nog een paar % extra. In de klim geeft de gps aan dat ik moet drinken en een paar seconden later geeft mijn telefoon aan dat het tijd is voor mijn pillen (gemakshalve heb ik daar vaste tijden voor in mijn telefoon gezet zodat ik altijd weet dat het ruim voor het eten is). Met moeite druk ik ze allebei weg. Dan kom ik bij de grote weg en waar ik dacht rechtsaf te moeten stuurt de gps mij naar links. Gelukkig ben ik eens een keer niet eigenwijs en volg de gps. Even later is daar de afslag naar de camping, ik hoef nog maar 500 meter te fietsen, maar wel met 2 haarspeldbochten. Een man die zijn hond lopend uitlaat gaat bijna sneller omhoog… Ik ben helemaal leeg. Bij het aanmelden op de camping bestel ik dus gelijk maar een kopje koffie. Ik wil even wat warms voordat ik de tent ga op zetten. Ik raak in gesprek met een Nederlands echtpaar over Parkinson naar aanleiding van mijn fietskleding. Ik geef ze dmv de QR code (die ik van Alfons toegestuurd had gekregen) de link naar de website.

Dan ga ik op zoek naar een plek en vind een mooi plekje. Achteraf gezien wel een beetje dicht bij een andere tent. Ik trek snel een droog shirt aan, want ik ben door en door nat. Of het van het zweet is of dat mij jack niet goed is weet ik niet. Als ik bezig ben met mijn tent opzetten, komt er een man aangelopen. Hij geeft mij een hete kop thee, die ik opdrink tijdens het opzetten van de tent. Ik zet er gelijk de tarp aan vast zodat ik meer droge zitruimte heb.

Waar ik normaal eerst ga douchen en wassen als mijn tent staat besluit ik om vandaag eerst te gaan koken en eten, want ik heb nog al trek. Ik heb iets van kabeljauwfilet. Tijdens het in de pan doen zie ik dat het eigenlijk in de oven had gemoeten. Echter in de pan werd t ook lekker warm en het smaakt goed, samen met rijst en paprika. Na het eten ga ik even snel afwassen en dan zelf schoon worden. Ik poets gelijk mijn tanden zodat ik straks mijn tent niet meer uit hoef. Dan ga ik het verslag schrijven. Het wordt een latertje dit keer, het is nu 23.30 als ik klaar ben. Ondanks dat ik mijn tanden al gepoetst heb, moet ik toch nog even uit de tent. Ik was namelijk vergeten naar het toilet te gaan en met al die regen op de tent moet je toch sneller…

Gelukkig zijn de weersvoorspellingen voor de komende dagen beter.