Dag 12

Na een beetje onrustige nacht, vanwege mensen die buiten of ergens anders op het complex een paar keer herrie maakten, ben ik om 6 uur echt wakker. Omdat het nog te vroeg is om op te staan ga ik eerst de krant lezen. Het verdere ochtend ritueel is een stuk eenvoudiger omdat er geen tent ingepakt hoeft te worden. Om 8.15 sta ik klaar om te vertrekken. Als ik mijn sleutel inlever wijst de receptiemedewerker mij op de koffie die er staat. Ik had bij het ontbijt geen koffie genomen omdat ik in de keuken geen waterkoker kon vinden. Dus nu heb ik toch nog even koffie voor mijn vertrek.

Ik rij door Kristiansand en bij de eerste de bestel geldautomaat probeer ik geld te pinnen. Helaas dat lukt niet, dan later maar opnieuw proberen. Even later zie ik een Coop en besluit daar gelijk mijn lunch te kopen, dan hoef ik daar niet meer aan te denken. Ik fiets verder door de stad, langs de haven waar ik gisteren aangekomen ben en fiets op den duur op een fietspad langs een snelweg/provinciale weg. Echter steeds als deze weg door een tunnel gaat ga ik eromheen, dat vind ik erg prettig.

Inmiddels zitten de eerste 5 km er al ruim op en dat merk ik want de eerste klim is begonnen. Volgens de beschrijving die ik heb gemaakt een klim van 5 km. Er zitten een paar kleine steile stukjes in maar verder is het goed te doen. Ik fiets door leuke kleine plaatsjes, die soms uit niet meer dan een paar huizen bestaan en het gaat best lekker. Al wil de wind soms uit een hoek waaien die mij niet goed gezind is. Bij km 24 weet ik dat het echte klimmen gaat beginnen, soms rustig soms wat steviger maar het gaat lekker. Tijdens de klim zie ik het eerste bord met pas op voor overstekende elanden. Ik hoop dat ik er tijdens deze reis één of meerdere tegen zal komen!

In Kilan/Finland zit ik op 35 km en ongeveer op de helft van het stijgende gedeelte. Ik zie er een supermarkt en koop er een blikje cola en een stuk chocola.

Het weer is heel wisselend, het ene moment warm, het andere moment trek ik mijn windstoppertje en mijn mouwstukken aan. Als ik op 50 km ben is het kwart over één. Ik ben inmiddels al aan het dalen en besluit om in het zonnetje even te lunchen.

Als ik na de lunch verder ga met de afdaling, is het echter zo fris dat ik er nog een jack bij aan doe. Het einde van de afdaling is in Bjelland, het dorp waar de camping is. Ik doe mij jack uit en fiets eerst naar de plaatselijke supermarkt. Tot mijn verbazing zie ik dat hij morgen dicht is. Ik besluit om gelijk maar eten voor zowel vandaag als morgen mee te nemen. Dan fiets ik naar de camping, deze ligt ca. 300 meter van de weg. Bij de camping aangekomen vraag ik mij echter af of de camping wel open is. Gelukkig zit er een jongen voor de receptie en als ik vraag of ze open zijn krijg ik een bevestigend antwoord. Hij geeft aan dat het vandaag alleen heel rustig is.

De eigenaar komt er ook aan en we maken een praatje, hij vertelt naar aanleiding van mijn verhaal, dat een groep racefieters vanuit Lindesnes (naast Kristiansand) binnen 6 dagen naar de Noordkaap fietste. Met een volgwagen en maar 3 uur slaap per dag. Echter 2 hebben het maar uit gefietst. Hij vertelt verder dat er in de hutten van de camping een groep dames zit die een verjaardagsfeestje vieren en dat dat misschien een beetje geluid kon geven.

Het is inmiddels heel lekker weer geworden. Als ik bij de douche kom blijkt het een buitendouche te zijn, achter een soort schutting en eigenlijk is dat met dit mooie weer wel heel lekker. Ik besluit na het douchen om alle kleding die gewassen moet worden een sopje te geven en aangezien het lijkt alsof ik nog een hele tijd in mijn korte broek kan zitten, doe ik ook mijn lange broek in de was. Dit blijkt een goede keuze, want het weer blijft goed en ik kan nog een tijd buiten mijn tent van het uitzicht genieten. De wind die er zo af en toe heel erg is zorgt er ook voor dat de was heel snel droog is. Als het zonnetje wat meer achter de wolken komt, kan ik mijn lange broek droog van de waslijn halen en aantrekken. Daarna ga ik koken, de keuken is in gebruik voor het verjaardagsfeestje en heeft alleen elektrische pitten, dus ik kook en eet lekker bij mijn tent.

Als ik in de keuken ga afwassen is het al bij iedereen bekend dat ik op de fiets ben. Ook de dames van het verjaardagsfeestje willen weten wat mijn route is. Ik vertel ze met alle plezier mijn verhaal. Dan willen ze ook de naam van de website. Ik vertel ze dat ik een folder uit mijn tent zal halen die Femke in het Engels heeft gemaakt. De QR code van de website werkt namelijk wel maar komt op de Nederlandse Geef pagina en daar kunnen ze in Noorwegen niets mee. Ze vragen of ze op een andere manier kunnen doneren en ik geef ze de gegevens van ParkinsonNL. De dames zijn reuze enthousiast. Dan ga ik mijn verslag maar eens schrijven. Eerst bij de tent en daarna onder het afdakje. Echter omdat daar geen wind is komen de eerste muggen er naar toe, dus ik ga maar een stukje verderop zitten, waar een klein beetje wind is.

Terwijl ik dit schrijf komt een van de medewerkers van de camping vragen om de website. Hij heeft het weer van de dames vernomen, denk ik. Zo krijg ik ook een aantal volgers in Noorwegen erbij (die wel gebruik moeten maken van Google Translate). Nu ga ik nog even naar mijn route van morgen kijken en dan slapen. Tot morgen.